c. iv Id. Iun. 44 Asturae(?)
|
|
<CICERO ATTICO SAL.>
|
|
Bene mehercule de Buthroto. at ego Tironem ad Dolabellam
|
15.12.1.1
|
cum litteris, quia iusseras, miseram. quid nocet? de nostris
|
|
autem Antiatibus satis videbar plane scripsisse, ut non dubitares
|
|
quin essent otiosi futuri usurique beneficio Antoni contume-
|
|
lioso. Cassius frumentariam rem aspernabatur; eam Servilia
|
5
|
sublaturam ex senatus consulto se esse dicebat. noster vero καὶ
|
|
μάλα σεμνῶς in Asiam, postea quam mihi est adsensus tuto se
|
|
Romae esse non posse (ludos enim absens facere malebat);
|
|
statim autem se iturum simul ac ludorum apparatum iis qui
|
|
curaturi essent tradidisset. navigia colligebat; erat animus in
|
10
|
cursu. interea in isdem locis erant futuri. Brutus quidem se
|
|
aiebat Asturae.
|
|
L. quidem Antonius liberaliter litteris sine cura me esse iubet.
|
2.1
|
habeo unum beneficium, alterum fortasse, si in Tusculanum
|
|
venerim. o negotia non ferenda! quae feruntur tamen. τὰν δ’
|
|
αἰτίαν τῶν Βρούτων τις ἔχει. in Octaviano, ut perspexi, satis
|
|
ingeni, satis animi, videbaturque erga nostros ἥρωας ita fore ut
|
5
|
nos vellemus animatus. sed quid aetati credendum sit, quid
|
|
nomini, quid hereditati, quid κατηχήσει, magni consili est.
|
|
vitricus quidem nihil censebat; quem Asturae vidimus. sed
|
|
tamen alendus est et, ut nihil aliud, ab Antonio seiungendus.
|
|
Marcellus praeclare, si praecipit nostra [nostri]; cui quidem ille
|
10
|
deditus mihi videbatur. Pansae autem et Hirtio non nimis
|
|
credebat. bona indoles, ἐὰν διαμείνῃ.
|
|