c. iv Id. Iun. 44 Asturae(?)
<CICERO ATTICO SAL.>
Bene mehercule de Buthroto. at ego Tironem ad Dolabellam 15.12.1.1
cum litteris, quia iusseras, miseram. quid nocet? de nostris
autem Antiatibus satis videbar plane scripsisse, ut non dubitares
quin essent otiosi futuri usurique beneficio Antoni contume-
lioso. Cassius frumentariam rem aspernabatur; eam Servilia 5
sublaturam ex senatus consulto se esse dicebat. noster vero καὶ
μάλα σεμνῶς in Asiam, postea quam mihi est adsensus tuto se
Romae esse non posse (ludos enim absens facere malebat);
statim autem se iturum simul ac ludorum apparatum iis qui
curaturi essent tradidisset. navigia colligebat; erat animus in 10
cursu. interea in isdem locis erant futuri. Brutus quidem se
aiebat Asturae.
  L. quidem Antonius liberaliter litteris sine cura me esse iubet. 2.1
habeo unum beneficium, alterum fortasse, si in Tusculanum
venerim. o negotia non ferenda! quae feruntur tamen. τὰν δ’
αἰτίαν τῶν Βρούτων τις ἔχει. in Octaviano, ut perspexi, satis
ingeni, satis animi, videbaturque erga nostros ἥρωας ita fore ut 5
nos vellemus animatus. sed quid aetati credendum sit, quid
nomini, quid hereditati, quid κατηχήσει, magni consili est.
vitricus quidem nihil censebat; quem Asturae vidimus. sed
tamen alendus est et, ut nihil aliud, ab Antonio seiungendus.
Marcellus praeclare, si praecipit nostra [nostri]; cui quidem ille 10
deditus mihi videbatur. Pansae autem et Hirtio non nimis
credebat. bona indoles, ἐὰν διαμείνῃ.