c. Mai. 56(?) in Tusculano vel Formiano
|
|
MARCUS QUINTO FRATRI SALUTEM
|
|
Tu metuis ne me interpelles? primum, si in isto essem, tu
|
2.9.1.1
|
scis quid sit interpellare otiantem. sed mehercule mihi docere
|
|
videris istius generis humanitatem, qua quidem ego nihil
|
|
utor abs te. tu vero ut me et appelles et interpelles et oblo-
|
|
quare et colloquare velim. quid enim mihi suavius? non me-
|
5
|
hercule quisquam μουσοπάτακτος libentius sua recentia
|
|
poemata legit quam ego te audio quacumque de re, publica
|
|
privata, rustica urbana. sed mea factum est insulsa verecundia
|
|
ut te proficiscens non tollerem. opposuisti semel ἀν<αν>τί-
|
|
<λ>εκτον causam, Ciceronis nostri valetudinem: conticui.
|
10
|
iterum Cicerones: quievi. nunc mihi iucunditatis plena
|
2.1
|
epistula hoc adspersit molestiae, quod videris ne mihi
|
|
molestus esses veritus esse atque etiam nunc vereri. litigarem
|
|
tecum, si fas esset; sed mehercule, istuc si umquam suspicatus
|
|
ero—nihil dicam aliud nisi verebor ne quando ego tibi, cum
|
5
|
sum una, molestus sim. video te ingemuisse. sic fit: 'εἰ δείν’
|
|
ἔφησας'—numquam enim dicam 'ἔδρασας.'
|
|
Marium autem nostrum in lecticam mehercule coniecis-
|
|
sem—non illam regis Ptolomaei Asicianam; memini enim,
|
|
cum hominem portarem ad Baias Neapoli octaphoro
|
10
|
Asiciano machaerophoris centum sequentibus, miros risus
|
|
nos edere cum ille ignarus sui comitatus repente aperuit
|
|
lecticam et paene ille timore, ego risu corrui. hunc, ut dico,
|
|
certe sustulissem, ut aliquando subtilitatem veteris urbani-
|
|
tatis et humanissimi sermonis attingerem. sed hominem
|
15
|
infirmum in villam apertam ac ne rudem quidem etiam nunc
|
|
invitare nolui. hoc vero mihi peculiare fuerit, hic etiam isto
|
3.1
|
frui; nam illorum praediorum scito mihi vicinum Marium
|
|
lumen esse. apud Anicium vide<bi>mus ut paratum sit. nos
|
|
enim ita philologi sumus ut vel cum fabris habitare possimus.
|
|
habemus hanc philosophiam non ab Hymetto sed ab Arce
|
5
|
nostra. Marius et valetudine est et natura imbecillior. de
|
4.1
|
interpellatione, tantum sumam a vobis temporis ad scriben-
|
|
dum quantum dabitis. utinam nihil detis, ut potius vestra
|
|
iniuria quam ignavia mea cessem!
|
|
De re publica nimium te laborare doleo et meliorem civem
|
5
|
esse quam Philoctetam, qui accepta iniuria ea spectacula
|
|
quaerebat quae tibi acerba esse video. amabo te, advola;
|
|
consolabor te et omnem abstergebo dolorem. et adduc, si me
|
|
amas, Marium. sed approperate. hortus domi est.
|
|