ix Kal. Nov. 54
|
|
MARCUS QUINTO FRATRI SALUTEM
|
|
Gabinius absolutus est. omnino nihil accusatore Lentulo
|
3.4.1.1
|
subscriptoribusque eius infantius, nihil illo consilio sordidius;
|
|
sed tamen nisi incredibilis contentio preces Pompei, dicta-
|
|
turae etiam rumor plenus timoris fuisset, ipsi Lentulo non
|
|
respondisset, qui tamen illo accusatore illoque consilio
|
5
|
sententiis condemnatus sit <x>xxii cum lxx tulissent. est
|
|
omnino tam gravi fama hoc iudicium ut videatur reliquis
|
|
iudiciis periturus et maxime de pecuniis repetundis. sed
|
|
vides nullam esse rem publicam, nullum senatum, nulla
|
|
iudicia, nullam in ullo nostrum dignitatem. quid plura? de
|
10
|
iudicibus duo praetorii sederunt, Domitius Calvinus (is
|
|
aperte absolvit ut omnes viderent) et Cato (is diribitis
|
|
tabellis de circulo se subduxit et Pompeio primus nuntiavit).
|
|
Aiunt non nulli, ut Sallustius, me oportuisse accusare. his
|
2.1
|
ego iudicibus committerem? quid essem, si me agente esset
|
|
elapsus? sed me alia moverunt: non putasset sibi Pompeius
|
|
de illius salute sed de sua dignitate mecum esse certamen, in
|
|
urbem introisset, ad inimicitias res venisset; cum Aesernino
|
5
|
Samnite Pacideianus comparatus viderer, auriculam fortasse
|
|
mordicus abstulisset, cum Clodio quidem certe redisset in
|
|
gratiam. ego vero meum consilium, si praesertim tu non
|
|
improbas, vehementer approbo. ille cum a me [in] singulari-
|
|
bus meis studiis ornatus esset cumque ego illi nihil deberem,
|
10
|
ille mihi omnia, tamen in re publica me a se dissentientem
|
|
non tulit (nihil dicam gravius) et minus potens eo tempore
|
|
quid in me florentem posset ostendit; nunc, cum ego ne
|
|
curem quidem multum posse, res quidem publica certe nihil
|
|
possit, unus ille omnia possit, cum illo ipso contenderem?
|
15
|
sic enim faciendum fuisset. non existimo te putare id mihi
|
|
suscipiendum fuisse. 'alterutrum' inquit idem Sallustius.
|
3.1
|
'defendisses idque Pompeio contendenti dedisses' (etenim
|
|
vehementer orabat). lepidum amicum Sallustium, qui mihi
|
|
aut inimicitias putet periculosas subeundas fuisse aut
|
|
infamiam sempiternam! ego vero hac mediocritate delector,
|
5
|
ac mihi illud iucundum est quod, cum testimonium secun-
|
|
dum fidem et religionem gravissime dixissem, reus [se] dixit,
|
|
si in civitate licuisset sibi esse, mihi se satis facturum, neque
|
|
me quicquam interrogavit.
|
|
De versibus quos tibi a me scribi vis, deest mihi quidem
|
4.1
|
opera sed abest etiam ἐνθουσιασμός, qui non modo tempus
|
|
sed etiam animum vacuum ab omni cura desiderat. non
|
|
enim sumus omnino sine cura venientis anni, etsi sumus sine
|
|
timore. simul et illud (sine ulla mehercule ironia loquor):
|
5
|
tibi istius generis in scribendo priores partis tribuo quam
|
|
mihi.
|
|
De bibliotheca tua Graeca supplenda, libris commutandis,
|
5.1
|
Latinis comparandis, valde velim ista confici, praesertim
|
|
cum ad meum quoque usum spectent. sed ego mihi ipsi ista
|
|
per quem agam non habeo. neque enim venalia sunt, quae
|
|
quidem placeant, et confici nisi per hominem et peritum et
|
5
|
diligentem non possunt. Chrysippo tamen imperabo et cum
|
|
Tyrannione loquar. de fisco quid egerit Scipio quaeram;
|
|
quod videbitur rectum esse curabo. de Ascanione tu vero
|
|
quod voles facies; me nihil interpono. de suburbano quod
|
|
non properas laudo, ut habeas hortor.
|
10
|
Haec scripsi a. d. viiii Kal. Nov., quo die ludi committe-
|
6.1
|
bantur, in Tusculanum proficiscens ducensque mecum
|
|
Ciceronem meum in ludum discendi, non lusionis, ea re non
|
|
longius, quod vellem, quod Pomptino ad triumphum a. d.
|
|
iiii Non. Nov. volebam adesse. etenim erit nescio quid
|
5
|
negotioli. nam Cato et Servilius praetores prohibituros se
|
|
minantur, nec quid possint scio; ille enim et Appium
|
|
consulem secum habebit et praetores et tribunos pl. sed
|
|
minantur tamen in primisque Ἄρη πνέων Q. Scaevola.
|
|
Cura, mi suavissime et carissime frater, ut valeas.
|
10
|