| Ex Sophocle | |
| Cic. Tusc. 2.20 | |
| o multa dictu gravia, perpessu aspera | 34.1 |
| quae corpore exanclata atque animo pertuli! | |
| nec mihi Iunonis terror inplacabilis | |
| nec tantum invexit tristis Eurystheus mali, | |
| quantum una vecors Oenei partu edita. | 5 |
| haec me inretivit veste furiali inscium, | |
| quae latere inhaerens morsu lacerat viscera, | |
| urguensque graviter pulmonum haurit spiritus: | |
| iam decolorem sanguinem omnem exsorbuit. | |
| sic corpus clade horribili absumptum extabuit: | 10 |
| ipse inligatus peste interimor textili. | |
| hos non hostilis dextra, non terra edita | |
| moles Gigantum, non biformato impetu | |
| Centaurus ictus corpori inflixit meo, | |
| non Graia vis, non barbara ulla inmanitas, | 15 |
| non saeva terris gens relegata ultimis, | |
| quas peragrans undique omnem ecferitatem expuli, | |
| sed feminae vir feminea interimor manu. | |
| o nate, vere hoc nomen usurpa patri, | |
| ne me occidentem matris superet caritas. | 20 |
| huc adripe ad me manibus abstractam piis: | |
| iam cernam mene an illam potiorem putes. | |
| perge, aude, nate! inlacrima patris pestibus, | |
| miserere! gentes nostras flebunt miserias. | |
| heu virginalem me ore ploratum edere, | 25 |
| quem vidit nemo ulli ingemescentem malo! | |
| ecfeminata virtus adflicta occidit. | |
| accede, nate, adsiste, miserandum aspice | |
| evisceratum corpus laceratum patris! | |
| videte, cuncti, tuque, Caelestum sator | 30 |
| iace, obsecro, in me vim coruscam fulminis! | |
| nunc, nunc dolorum anxiferi torquent vertices, | |
| nunc serpit ardor. o ante victrices manus, | |
| o pectora, o terga, o lacertorum tori, | |
| vestrone pressu quondam Nemeaeus leo | 35 |
| frendens efflavit graviter extremum halitum? | |
| haec dextra Lernam taetra mactata excetra | |
| pacavit? haec bicorporem adflixit manum? | |
| Erymanthiam haec vastificam abiecit beluam? | |
| haec e Tartarea tenebrica abstractum plaga | 40 |
| tricipitem eduxit Hydra generatum canem? | |
| haec interemit tortu multiplicabili | |
| Draconem auriferam optutu adservantem arborem? | |
| multa alia victrix nostra lustravit manus, | |
| nec quisquam e nostris spolia cepit laudibus. | 45 |
| Cic. Tusc. 3.71 | |
| nec vero tanta praeditus sapientia | 35.1 |
| quisquam est, qui aliorum aerumnam dictis adlevans | |
| non idem, cum fortuna mutata impetum | |
| convertat, clade subita frangatur sua, | |
| ut illa ad alios dicta et praecepta excidant. | 5 |