Eiusmodi licentia si nimium videbitur acrimoniae
|
4.49.1
|
habere, multis mitigationibus lenietur; nam continuo
|
|
aliquid huiusmodi licebit inferre: 'Hic ego virtutem
|
|
vestram quaero, sapientiam desidero, veterem con-
|
|
suetudinem requiro,' ut quod erat commotum li-
|
5
|
centia, id constitu<a>tur laude, ut altera res ab iracundia
|
|
et molestia removeat, altera res ab errato deterreat.
|
|
Haec res, sicut in amicitia, item in dicendo, si loco
|
|
fit, maxime facit, ut et illi, qui audient, a culpa ab-
|
|
sint, et nos, qui dicimus, ame<i>ci ipsorum et veritatis
|
10
|
esse videamur.
|
|
Est autem quoddam genus in dicendo licentiae,
|
|
quod astutiore ratione conparatur, cum aut ita obiur-
|
|
gamus eos, qui audiunt, quomodo ipsi se cupiunt ob-
|
|
iurgari, aut id, quod scimus facile omnes audituros,
|
15
|
dicimus nos timere, quomodo accipiant, sed tamen
|
|
veritate commoveri, ut nihilosetius dicamus. Horum
|
|
amborum generum exempla subiciemus; prioris, hu-
|
|
iusmodi:
|
|
'Nimium, Quirites, animis estis simplicibus et man-
|
20
|
suetis; nimium creditis uni cuique. Existimatis unum
|
|
quemque eniti, ut perficiat, quae vobis pollicitus sit.
|
|
Erratis et falsa spe frustra iam diu detinemini stul-
|
|
titia vestra, qui, quod erat in vestra potestate, ab
|
|
aliis petere quam ipsi sumere maluistis.'
|
25
|
Posterioris licentiae hoc erit exemplum:
|
|
'Mihi cum isto, iudices, fuit amicitia, sed ista ta-
|
|
men amicitia, tametsi vereor quomodo accepturi
|
|
sitis, tamen dicam, vos me privastis. Quid ita?
|
|
quia, ut vobis essem probatus, eum, qui vos obpu-
|
30
|
gnabat, inimicum quam amicum habere malui.'
|
|