In his igitur generibus expolitio versatur: de qua 4.58.1
producti sumus, ut plura diceremus, quod non modo,
cum causam dicimus, adiuvat et exornat orationem,
sed multo maxime per eam exercemur ad elocutionis
facultatem. Quare conveniet extra causam in exer- 5
cendo rationis adhibere expolitionis, in dicendo uti,
cum exornabimus argumentationem, qua de re dixi-
mus in libro secundo.
  Commoratio est, cum in loco firmissimo, quo
tota causa continetur, manetur diutius et eodem sae- 10
pius reditur. Hac uti maxime convenit et id est ora-
toris boni maxime proprium. Non enim datur auditori
potestas animum de re firmissima demovendi. Huic
exemplum satis idoneum subici non potuit, propterea
quod hic locus non est a tota causa separatus sicuti 15
membrum aliquod, sed tamquam sanguis perfusus est
per totum corpus orationis.
  Contentio est, per quam contraria referentur. Ea
est in verborum exornationibus, ut ante do-
cuimus, huiusmodi: 20
      'Inimicis te placabilem, amicis inexorabilem prae-
    bes.'
  In sententiarum huiusmodi:
      'Vos huius incommodis lugetis, iste rei p. calami-
    tate laetatur. Vos vestris fortunis diffiditis, iste solus 25
    suis eo magis confidit.'
  Inter haec duo contentionum genera hoc interest:
illud ex verbis celeriter relatis constat; hic sententiae
contrariae ex conparatione referantur oportet.
  Similitudo est oratio traducens ad rem quam- 59.1
piam aliquid ex re dispari simile. Ea sumitur aut
ornandi causa aut probandi aut apertius dicendi aut
ante oculos ponendi. Et quomodo quattuor de cau-
sis sumitur, item quattuor modis dicitur: per contra- 5
rium, per negationem, per conlationem, per brevita-
tem. Ad unam quamque sumendae causam similitudi-
nis adcommodabimus singulos modos pronuntiandi.