Primum ergo quaeremus, quemadmodum quamque 2.2.28
causam tractare conveniat et nimirum [coniectura-
lem] eam quae prima quaeque difficillima est, potis- 30
simum consideremus.
  In causa coniecturali narratio accusatoris su- 3.1
spiciones interiectas et dispersas habere debet, ut nihil
actum, nihil dictum, nusquam ventum aut abitum, nihil
denique factum sine causa putetur.
  Defensoris narratio simplicem et dilucidam expo- 5
sitionem debet habere cum adtenuatione suspicionis.
  Huius constitutionis ratio in sex partes est distri-
buta: probabile, conlationem, signum, argumentum,
consecutionem, adprobationem. Horum unum quid-
<quid> quid valeat, aperiemus. 10
  Probabile est, per quod probatur expedisse pec-
care et ab simili turpitudine hominem numquam afu-
isse. Id dividitur in causam et in vitam.
  Causa est ea, quae induxit ad maleficium commo-
dorum invitatione, cum quae- 15
ritur, num quod commodum maleficio appetierit, num
honorem, num pecuniam, num dominationem; num
aliquam cupiditatem aut amoris aut eiusmodi libi-
dinis voluerit explere, aut num quod incommodum
vitarit: inimicitias, infamiam, dolorem, supplicium. 20
  Hic accusator in spe commodi cupiditatem ostendet 4.1
adversarii, in vitatione incommodi formidinem augebit.
  Defensor autem negabit fuisse causam, si poterit,
aut eam vehementer extenuabit; deinde inicum esse
dicet omnes, ad quos aliquid emolumenti ex aliqua re 5
pervenerit, in suspicionem maleficii devocari.