Item vitiosum est id augere, quod convenit docere,
|
2.46.20
|
hoc modo: ut si quis quem arguat hominem occidisse
|
|
et, antequam satis idoneas argumentationes attulerit,
|
|
augeat peccatum et dicat nihil indignius esse quam
|
|
hominem occidere. Non enim, utrum indignum sit an
|
|
non, sed, factumne sit, quaeritur.
|
25
|
Conplexio vitiosa est, quae non, quod quique
|
|
primum dictum est, primum conplectitur; et quae
|
|
non breviter concluditur; et quae non ex enumera-
|
|
tione certum et constans aliquid relinquit, ut intelle-
|
|
gatur, quid propositum in argumentatione sit, quid
|
30
|
deinde ratione, quid <rationis> confirmatione, quid
|
|
tota argumentatione demonstratum.
|
|
Conclusiones, quae apud Graecos epilogi no-
|
47.1
|
minantur, tripertitae sunt. Nam constant ex enume-
|
|
ratione, amplificatione, et conmiseratione.
|
|
Quattuor locis uti possumus conclusionibus: in
|
|
principio, secundum narrationem, secundum firmis-
|
5
|
simam argumentationem, in conclusione.
|
|
Enumeratio est, per quam colligimus et com-
|
|
monemus, quibus de rebus verba fecerimus, breviter,
|
|
ut renovetur, non redintegretur oratio: et ordine, ut
|
|
quicquid erit dictum, referemus, ut auditor, si me-
|
10
|
moriae mandaverit, ad idem, quod ipse meminerit,
|
|
reducatur. Item curandum est, ne aut ab exordio
|
|
aut narratione repetatur orationis enumeratio. Ficta
|
|
enim et dedita opera conparata oratio videbitur esse
|
|
artificii significandi, ingenii venditandi, memoriae
|
15
|
ostendendae causa. Quapropter initium enumerationis
|
|
sumendum est a divisione. Dein ordine breviter ex-
|
|
ponendae res sunt, quae tractatae erunt in confirma-
|
|
tione et confutatione.
|
|