In adtenuato figurae genere, id quod ad 4.14.1
inf<u>mum et cottidianum sermonem demissum est,
hoc erit exemplum:
      'Nam ut forte hic in balineas venit, coepit, post-
    quam perfusus est, defricari; deinde, ubi visum est, 5
    ut in alveum descenderet, ecce tibi iste de traverso:
    "Heus", inquit, "adolescens, pueri tui modo me pul-
    sarunt; satis facias oportet." Hic, qui id aetatis ab
    ignoto praeter consuetudinem appellatus esset, eru-
    buit. Iste clarius eadem et alia dicere coepit. Hic: 10
    "Vix; tamen", inquit, "sine me considerare." Tum
    vero iste clamare voce ista, quae perfacile cuivis
    rubores eicere potest: ita petulans est atque acerba,
    ne ad solarium quidem, ut mihi videtur, sed pone
    scaenam et in eiusmodi locis exercitata. Contur- 15
    batus est adolescens: nec mirum, cui etiam nunc
    pedagogi lites ad oriculas versarentur inperito huius-
    modi conviciorum. Ubi enim iste vidisset scurram
    exhausto rubore, qui se putaret nihil habere, quod de
    existimatione perderet, ut omnia sine famae detri- 20
    mento facere posset?'
  Igitur genera figurarum ex ipsis exemplis intellegi 15.1
poterant. Erat enim et adtenuata verborum construc-
tio quaedam et item alia in gravitate, alia posita in
mediocritate.
  Est autem cavendum, ne, dum haec genera consec- 5
temur, in finituma et propinqua vitia veniamus.
Nam gravi figurae, quae laudanda est, propinqua est
ea, quae fugienda; quae recte videbitur appellari, si suf-
f<la>ta nominabitur. Nam ita ut corporis bonam habi-
tudinem tumos imitatur saepe, item gravis oratio 10
saepe inperitis videtur ea, quae turget et inflata est,
cum aut novis aut priscis verbis aut duriter aliunde
translatis aut gravioribus, quam res postulat, aliquid
dicitur, hoc modo:
      'Nam qui perduellionibus venditat patriam, non sa- 15
    tis subplicii dederit, si praeceps in Neptunias depul-
    tus erit lacunas. P<o>enit<e> igitur istum, qui montis belli
    fabricatus est, campos sustulit pacis.'