Quid? quod salus sociorum summum in periculum ac 12.5
discrimen vocatur, quo id tandem animo ferre debetis?
Regno est expulsus Ariobarzanes rex, socius populi Romani
atque amicus; imminent duo reges toti Asiae non solum
vobis inimicissimi sed etiam vestris sociis atque amicis;
civitates autem omnes cuncta Asia atque Graecia vestrum 10
auxilium exspectare propter periculi magnitudinem co-
guntur; imperatorem a vobis certum deposcere, cum
praesertim vos alium miseritis, neque audent neque id se
facere sine summo periculo posse arbitrantur. Vident enim 13.1
et sentiunt hoc idem quod vos, unum virum esse in quo
summa sint omnia, et eum propter esse, quo etiam carent
aegrius; cuius adventu ipso atque nomine, tametsi ille ad
maritimum bellum venerit, tamen impetus hostium repressos 5
esse intellegunt ac retardatos. Hi vos, quoniam libere loqui
non licet, taciti rogant ut se quoque dignos existimetis
quorum salutem tali viro commendetis, atque hoc etiam
magis quod ceteras in provincias eius modi homines cum
imperio mittimus ut, etiam si ab hoste defendant, tamen 10
ipsorum adventus in urbis sociorum non multum ab hostili
expugnatione differant, hunc audiebant antea, nunc prae-
sentem vident tanta temperantia, tanta mansuetudine, tanta
humanitate ut ei beatissimi esse videantur apud quos ille
diutissime commoretur. 15
  Qua re si propter socios nulla ipsi iniuria lacessiti maiores 14.1
nostri cum Antiocho, cum Philippo, cum Aetolis, cum
Poenis bella gesserunt, quanto vos studiosius convenit
iniuriis provocatos sociorum salutem una cum imperi vestri
dignitate defendere, praesertim cum de maximis vestris 5
vectigalibus agatur? Nam ceterarum provinciarum vecti-
galia, Quirites, tanta sunt ut eis ad ipsas provincias tuendas
vix contenti esse possimus, Asia vero tam opima est ac
fertilis ut et ubertate agrorum et varietate fructuum et
magnitudine pastionis et multitudine earum rerum quae 10
exportentur facile omnibus terris antecellat. Itaque haec
vobis provincia, Quirites, si et belli utilitatem et pacis
dignitatem retinere voltis, non modo a calamitate sed etiam
a metu calamitatis est defendenda. Nam in ceteris rebus 15.1
cum venit calamitas, tum detrimentum accipitur; at in
vectigalibus non solum adventus mali sed etiam metus ipse
adfert calamitatem. Nam cum hostium copiae non longe
absunt, etiam si inruptio nulla facta est, tamen pecua relin- 5
quuntur, agri cultura deseritur, mercatorum navigatio con-
quiescit. Ita neque ex portu neque ex decumis neque ex
scriptura vectigal conservari potest; qua re saepe totius anni
fructus uno rumore periculi atque uno belli terrore amittitur.
Quo tandem igitur animo esse existimatis aut eos qui vecti- 16.1
galia nobis pensitant, aut eos qui exercent atque exigunt,
cum duo reges cum maximis copiis propter adsint, cum una
excursio equitatus perbrevi tempore totius anni vectigal
auferre possit, cum publicani familias maximas quas in 5
salinis habent, quas in agris, quas in portibus atque in cus-
todiis magno periculo se habere arbitrentur? Putatisne vos
illis rebus frui posse, nisi eos qui vobis fructui sunt con-
servaveritis non solum, ut ante dixi, calamitate sed etiam
calamitatis formidine liberatos? 10