| X | |
| O iucunda quies, primo cum testis amori | 1.10.1 |
| affueram vestris conscius in lacrimis! | |
| o noctem meminisse mihi iucunda voluptas, | |
| o quotiens votis illa vocanda meis, | |
| cum te complexa morientem, Galle, puella | 5 |
| vidimus et longa ducere verba mora! | |
| quamvis labentis premeret mihi somnus ocellos | |
| et mediis caelo Luna ruberet equis, | |
| non tamen a vestro potui secedere lusu: | |
| tantus in alternis vocibus ardor erat. | 10 |
| sed quoniam non es veritus concredere nobis, | |
| accipe commissae munera laetitiae: | |
| non solum vestros didici reticere dolores, | |
| est quiddam in nobis maius, amice, fide. | |
| possum ego diversos iterum coniungere amantes, | 15 |
| et dominae tardas possum aperire fores; | |
| et possum alterius curas sanare recentis, | |
| nec levis in verbis est medicina meis. | |
| Cynthia me docuit, semper quae cuique petenda | |
| quaeque cavenda forent: non nihil egit Amor. | 20 |
| tu cave ne tristi cupias pugnare puellae, | |
| neve superba loqui, neve tacere diu; | |
| neu, si quid petiit, ingrata fronte negaris, | |
| neu tibi pro vano verba benigna cadant. | |
| irritata venit, quando contemnitur illa, | 25 |
| nec meminit iustas ponere laesa minas: | |
| at quo sis humilis magis et subiectus amori, | |
| hoc magis effectu saepe fruare bono. | |
| is poterit felix una remanere puella, | |
| qui numquam vacuo pectore liber erit. | 30 |