| IX | |
| Dicebam tibi venturos, irrisor, amores, | 1.9.1 |
| nec tibi perpetuo libera verba fore: | |
| ecce iaces supplexque venis ad iura puellae, | |
| et tibi nunc quaevis imperat empta modo. | |
| non me Chaoniae vincant in amore columbae | 5 |
| dicere, quos iuvenes quaeque puella domet. | |
| me dolor et lacrimae merito fecere peritum: | |
| atque utinam posito dicar amore rudis! | |
| quid tibi nunc misero prodest grave dicere carmen | |
| aut Amphioniae moenia flere lyrae? | 10 |
| plus in amore valet Mimnermi versus Homero: | |
| carmina mansuetus lenia quaerit Amor. | |
| i quaeso et tristis istos sepone libellos, | |
| et cane quod quaevis nosse puella velit! | |
| quid si non esset facilis tibi copia! nunc tu | 15 |
| insanus medio flumine quaeris aquam. | |
| necdum etiam palles, vero nec tangeris igni: | |
| haec est venturi prima favilla mali. | |
| tum magis Armenias cupies accedere tigres | |
| et magis infernae vincula nosse rotae, | 20 |
| quam pueri totiens arcum sentire medullis | |
| et nihil iratae posse negare tuae. | |
| nullus Amor cuiquam facilis ita praebuit alas, | |
| ut non alterna presserit ille manu. | |
| nec te decipiat, quod sit satis illa parata: | 25 |
| acrius illa subit, Pontice, si qua tuast, | |
| quippe ubi non liceat vacuos seducere ocellos, | |
| nec vigilare alio limine cedat Amor. | |
| qui non ante patet, donec manus attigit ossa: | |
| quisquis es, assiduas tu fuge blanditias! | 30 |
| illis et silices et possint cedere quercus, | |
| nedum tu possis, spiritus iste levis. | |
| quare, si pudor est, quam primum errata fatere: | |
| dicere quo pereas saepe in amore levat. |