| V | |
| Hoc verumst, tota te ferri, Cynthia, Roma, | 2.5.1 |
| et non ignota vivere nequitia? | |
| haec merui sperare? dabis mihi, perfida, poenas; | |
| et nobis aliquo, Cynthia, ventus erit. | |
| inveniam tamen e multis fallacibus unam, | 5 |
| quae fieri nostro carmine nota velit, | |
| nec mihi tam duris insultet moribus, et te | |
| vellicet: heu sero flebis amata diu. | |
| nunc est ira recens, nunc est discedere tempus: | |
| si dolor afuerit, crede, redibit amor. | 10 |
| non ita Carpathiae variant Aquilonibus undae, | |
| nec dubio nubes vertitur atra Noto, | |
| quam facile irati verbo mutantur amantes: | |
| dum licet, iniusto subtrahe colla iugo. | |
| nec tu non aliquid, sed prima nocte, dolebis; | 15 |
| omne in amore malum, si patiare, levest. | |
| at tu per dominae Iunonis dulcia iura | |
| parce tuis animis, vita, nocere tibi. | |
| non solum taurus ferit uncis cornibus hostem, | |
| verum etiam instanti laesa repugnat ovis. | 20 |
| nec tibi periuro scindam de corpore vestis, | |
| nec mea praeclusas fregerit ira fores, | |
| nec tibi conexos iratus carpere crines, | |
| nec duris ausim laedere pollicibus: | |
| rusticus haec aliquis tam turpia proelia quaerat, | 25 |
| cuius non hederae circuiere caput. | |
| scribam igitur, quod non umquam tua deleat aetas, | |
| 'Cynthia, forma potens: Cynthia, verba levis.' | |
| crede mihi, quamvis contemnas murmura famae, | |
| hic tibi pallori, Cynthia, versus erit. | 30 |