V
|
|
Quid tibi vis, insane? meae sentire furores?
|
1.5.3
|
infelix, properas ultima nosse mala,
|
|
et miser ignotos vestigia ferre per ignes,
|
5
|
et bibere e tota toxica Thessalia.
|
|
non est illa vagis similis collata puellis:
|
|
molliter irasci non sciet illa tibi.
|
|
quod si forte tuis non est contraria votis,
|
|
at tibi curarum milia quanta dabit!
|
10
|
non tibi iam somnos, non illa relinquet ocellos:
|
|
illa ferox animis alligat una viros.
|
|
a, mea contemptus quotiens ad limina curres,
|
|
cum tibi singultu fortia verba cadent,
|
|
et tremulus maestis orietur fletibus horror,
|
15
|
et timor informem ducet in ore notam,
|
|
et quaecumque voles fugient tibi verba querenti,
|
|
nec poteris, qui sis aut ubi, nosse miser!
|
|
tum grave servitium nostrae cogere puellae
|
|
discere et exclusum quid sit abire domum;
|
20
|
nec iam pallorem totiens mirabere nostrum,
|
|
aut cur sim toto corpore nullus ego.
|
|
nec tibi nobilitas poterit succurrere amanti:
|
|
nescit Amor priscis cedere imaginibus.
|
|
quod si parva tuae dederis vestigia culpae,
|
25
|
quam cito de tanto nomine rumor eris!
|
|
non ego tum potero solacia ferre roganti,
|
|
cum mihi nulla mei sit medicina mali;
|
|
sed pariter miseri socio cogemur amore
|
|
alter in alterius mutua flere sinu.
|
30
|
quare, quid possit mea Cynthia, desine, Galle,
|
|
quaerere: non impune illa rogata venit.
|
|