VI
|
|
Non ego nunc Hadriae vereor mare noscere tecum,
|
1.6.1
|
Tulle, neque Aegaeo ducere vela salo,
|
|
cum quo Rhipaeos possim conscendere montes
|
|
ulteriusque domos vadere Memnonias;
|
|
sed me complexae remorantur verba puellae,
|
5
|
mutatoque graves saepe colore preces.
|
|
illa mihi totis argutat noctibus ignes,
|
|
et queritur nullos esse relicta deos;
|
|
illa meam mihi iam se denegat, illa minatur
|
|
quae solet ingrato tristis amica viro.
|
10
|
his ego non horam possum durare querelis:
|
|
ah pereat, si quis lentus amare potest!
|
|
an mihi sit tanti doctas cognoscere Athenas
|
|
atque Asiae veteres cernere divitias,
|
|
ut mihi deducta faciat convicia puppi
|
15
|
Cynthia et insanis ora notet manibus,
|
|
osculaque opposito dicat sibi debita vento,
|
|
et nihil infido durius esse viro?
|
|
tu patrui meritas conare anteire secures,
|
|
et vetera oblitis iura refer sociis.
|
20
|
nam tua non aetas umquam cessavit amori,
|
|
semper at armatae cura fuit patriae;
|
|
et tibi non umquam nostros puer iste labores
|
|
afferat et lacrimis omnia nota meis!
|
|
me sine, quem semper voluit fortuna iacere,
|
25
|
huic animam extremam reddere nequitiae.
|
|
multi longinquo periere in amore libenter,
|
|
in quorum numero me quoque terra tegat.
|
|
non ego sum laudi, non natus idoneus armis:
|
|
hanc me militiam fata subire volunt.
|
30
|
at tu, seu mollis qua tendit Ionia, seu qua
|
|
Lydia Pactoli tingit arata liquor,
|
|
seu pedibus terras seu pontum remige carpes,
|
|
ibis et accepti pars eris imperii:
|
|
tum tibi si qua mei veniet non immemor hora,
|
35
|
vivere me duro sidere certus eris.
|
|