| XX | |
| Quid fles abducta gravius Briseide? quid fles | 2.20.1 |
| anxia captiva tristius Andromacha? | |
| quidve mea de fraude deos, insana, fatigas? | |
| quid quereris nostram sic cecidisse fidem? | |
| non tam nocturna volucris funesta querela | 5 |
| Attica Cecropiis obstrepit in foliis, | |
| nec tantum Niobe, bis sex ad busta superba, | |
| sollicito lacrimas depluit a Sipylo. | |
| mi licet aeratis astringant bracchia nodis, | |
| sint tua vel Danaës condita membra domo, | 10 |
| in te ego et aeratas rumpam, mea vita, catenas, | |
| ferratam Danaës transiliamque domum. | |
| de te quodcumque, ad surdas mihi dicitur aures: | |
| tu modo ne dubita de gravitate mea. | |
| ossa tibi iuro per matris et ossa parentis | 15 |
| (si fallo, cinis heu sit mihi uterque gravis!) | |
| me tibi ad extremas mansurum, vita, tenebras: | |
| ambos una fides auferet, una dies. | |
| quod si nec nomen nec me tua forma teneret, | |
| posset servitium mite tenere tuum. | 20 |
| septima iam plenae deducitur orbita lunae, | |
| cum de me et de te compita nulla tacent: | |
| interea nobis non numquam ianua mollis, | |
| non numquam lecti copia facta tui. | |
| nec mihi muneribus nox ullast empta beatis: | 25 |
| quidquid eram, hoc animi gratia magna tui. | |
| cum te tam multi peterent, tu me una petisti: | |
| possum ego nunc curae non meminisse tuae? | |
| tum me vel tragicae vexetis Erinyes, et me | |
| inferno damnes, Aeace, iudicio, | 30 |
| atque inter Tityi volucres mea poena vagetur, | |
| tumque ego Sisyphio saxa labore geram! | |
| ne tu supplicibus me sis venerata tabellis: | |
| ultima talis erit quae mea prima fides. | |
| haec mihi perpetuo laus est, quod solus amator | 35 |
| nec cito desisto nec temere incipio. |