| X | |
| Mirabar, quidnam visissent mane Camenae, | 3.10.1 |
| ante meum stantes sole rubente torum. | |
| natalis nostrae signum misere puellae | |
| et manibus faustos ter crepuere sonos. | |
| transeat hic sine nube dies, stent aere venti, | 5 |
| ponat et in sicco molliter unda minas. | |
| aspiciam nullos hodierna luce dolentis, | |
| et Niobae lacrimas supprimat ipse lapis; | |
| alcyonum positis requiescant ora querelis; | |
| increpet absumptum nec sua mater Ityn. | 10 |
| tuque, o cara mihi, felicibus edita pennis, | |
| surge et poscentis iusta precare deos. | |
| at primum pura somnum tibi discute lympha, | |
| et nitidas presso pollice finge comas; | |
| dein qua primum oculos cepisti veste Properti | 15 |
| indue, nec vacuum flore relinque caput; | |
| et pete, qua polles, ut sit tibi forma perennis, | |
| inque meum semper stent tua regna caput. | |
| inde coronatas ubi ture piaveris aras, | |
| luxerit et tota flamma secunda domo, | 20 |
| sit mensae ratio, noxque inter pocula currat, | |
| et crocino nares murreus ungat onyx. | |
| tibia continuis succumbat rauca choreis, | |
| et sint nequitiae libera verba tuae, | |
| dulciaque ingratos adimant convivia somnos; | 25 |
| publica vicinae perstrepat aura viae: | |
| sit sors et nobis talorum interprete iactu, | |
| quem gravius pennis verberet ille puer. | |
| cum fuerit multis exacta trientibus hora, | |
| noctis et instituet sacra ministra Venus, | 30 |
| annua solvamus thalamo sollemnia nostro, | |
| natalisque tui sic peragamus iter. |