XII
|
|
Postume, plorantem potuisti linquere Gallam,
|
3.12.1
|
miles et Augusti fortia signa sequi?
|
|
tantine ulla fuit spoliati gloria Parthi,
|
|
ne faceres Galla multa rogante tua?
|
|
si fas est, omnes pariter pereatis avari,
|
5
|
et quisquis fido praetulit arma toro!
|
|
tu tamen iniecta tectus, vesane, lacerna
|
|
potabis galea fessus Araxis aquam.
|
|
illa quidem interea fama tabescet inani,
|
|
haec tua ne virtus fiat amara tibi,
|
10
|
neve tua Medae laetentur caede sagittae,
|
|
ferreus armato neu cataphractus equo,
|
|
neve aliquid de te flendum referatur in urna:
|
|
sic redeunt, illis qui cecidere locis.
|
|
ter quater in casta felix, o Postume, Galla!
|
15
|
moribus his alia coniuge dignus eras.
|
|
quid faciet nullo munita puella timore,
|
|
cum sit luxuriae Roma magistra suae?
|
|
sed securus eas: Gallam non munera vincent,
|
|
duritiaeque tuae non erit illa memor.
|
20
|
nam quocumque die salvum te fata remittent,
|
|
pendebit collo Galla pudica tuo.
|
|
Postumus alter erit miranda coniuge Ulixes:
|
|
non illi longae tot nocuere morae,
|
|
castra decem annorum, et Ciconum mors, Ismara capta,
|
25
|
exustaeque tuae nox, Polypheme, genae,
|
|
et Circae fraudes, lotosque herbaeque tenaces,
|
|
Scyllaque et alternas scissa Charybdis aquas,
|
|
Lampeties Ithacis veribus mugisse iuvencos
|
|
(paverat hos Phoebo filia Lampetie),
|
30
|
et thalamum Aeaeae flentis fugisse puellae,
|
|
totque hiemis noctes totque natasse dies,
|
|
nigrantisque domos animarum intrasse silentum,
|
|
Sirenum surdo remige adisse lacus,
|
|
et veteres arcus leto renovasse procorum,
|
35
|
errorisque sui sic statuisse modum.
|
|
nec frustra, quia casta domi persederat uxor.
|
|
vincit Penelopes Aelia Galla fidem.
|
|