XVII
|
|
Nunc, o Bacche, tuis humiles advolvimur aris:
|
3.17.1
|
da mihi pacato vela secunda, pater.
|
|
tu potes insanae Veneris compescere fastus,
|
|
curarumque tuo fit medicina mero.
|
|
per te iunguntur, per te solvuntur amantes:
|
5
|
tu vitium ex animo dilue, Bacche, meo.
|
|
te quoque enim non esse rudem testatur in astris
|
|
lyncibus ad caelum vecta Ariadna tuis.
|
|
hoc mihi, quod veteres custodit in ossibus ignes,
|
|
funera sanabunt aut tua vina malum.
|
10
|
semper enim vacuos nox sobria torquet amantes;
|
|
spesque timorque animos versat utroque modo.
|
|
quod si, Bacche, tuis per fervida tempora donis
|
|
accersitus erit somnus in ossa mea,
|
|
ipse seram vites pangamque ex ordine colles,
|
15
|
quos carpant nullae me vigilante ferae.
|
|
dum modo purpureo spument mihi dolia musto,
|
|
et nova pressantis inquinet uva pedes,
|
|
quod superest vitae per te et tua cornua vivam,
|
|
virtutisque tuae, Bacche, poeta ferar.
|
20
|
dicam ego maternos Aetnaeo fulmine partus,
|
|
Indica Nysaeis arma fugata choris,
|
|
vesanumque nova nequiquam in vite Lycurgum,
|
|
Pentheos in triplicis funera rapta greges,
|
|
curvaque Tyrrhenos delphinum corpora nautas
|
25
|
in vada pampinea desiluisse rate,
|
|
et tibi per mediam bene olentia flumina Diam,
|
|
unde tuum potant Naxia turba merum.
|
|
candida laxatis onerato colla corymbis
|
|
cinget Bassaricas Lydia mitra comas,
|
30
|
levis odorato cervix manabit olivo,
|
|
et feries nudos veste fluente pedes.
|
|
mollia Dircaeae pulsabunt tympana Thebae,
|
|
capripedes calamo Panes hiante canent,
|
|
vertice turrigero iuxta dea magna Cybebe
|
35
|
tundet ad Idaeos cymbala rauca choros.
|
|
ante fores templi, cratere antistes et auro
|
|
libatum fundens in tua sacra merum,
|
|
haec ego non humili referam memoranda coturno,
|
|
qualis Pindarico spiritus ore tonat:
|
40
|
tu modo servitio vacuum me siste superbo,
|
|
atque hoc sollicitum vince sopore caput.
|
|