| Omnis uoluptas quaecunque arrisit nocet. | O.1 |
| Obsequium beniuoli animi finem non habet. | |
| O uitam misero longam, felici breuem! | |
| Obiurgari in calamitate grauius est quam calamitas. | |
| O dulce tormentum, ubi reprimitur gaudium! | 5 |
| Omnes aequo animo parent, ubi digni imperant. | |
| Occidi est pulchrum, ignominiose ubi seruias. | |
| O tacitum tormentum animi conscientia! | |
| Optime positum est beneficium, * * * ubi meminit qui accipit. | |
| Obsequio nuptae cito fit odium paelicis. | 10 |
| Occasio receptus difficiles habet. | |
| O pessimum periclum quod opertum latet. | |
| †Omnes cum peccant occulte pacantur citius. | |
| Occasio aegre offertur facile amittitur. | |
| Oculi amorem * * * incipiunt, consuetudo perficit. | 15 |