Sed in ea coniuratione fuit Q. Curius, natus haud ob-
|
23.1.1
|
scuro loco, flagitiis atque facinoribus coopertus, quem
|
|
censores senatu probri gratia moverant. huic homini non
|
2.1
|
minor vanitas inerat quam audacia: neque reticere quae
|
|
audierat, neque suamet ipse scelera occultare, prorsus
|
|
neque dicere neque facere quicquam pensi habebat. erat
|
3.1
|
ei cum Fulvia, muliere nobili, stupri vetus consuetudo.
|
|
quoi cum minus gratus esset, quia inopia minus largiri
|
|
poterat, repente glorians maria montisque polliceri
|
|
coepit et minari etiam ferro, ni sibi obnoxia foret, post-
|
5
|
remo ferocius agitare quam solitus erat. at Fulvia in-
|
4.1
|
solentia<e> Curi causa cognita tale periculum rei pu-
|
|
blicae haud occultum habuit, sed sublato auctore de
|
|
Catilinae coniuratione quae quoque modo audierat com-
|
|
pluribus narravit.
|
5
|
Ea res in primis studia hominum adcendit ad consu-
|
5.1
|
latum mandandum M. Tullio Ciceroni. namque antea ple-
|
6.1
|
raque nobilitas invidia aestuabat, et quasi pollui con-
|
|
sulatum credebant, si eum quamvis egregius homo novos
|
|
adeptus foret. sed ubi periculum advenit, invidia atque
|
|
superbia post fuere. igitur comitiis habitis consules de-
|
24.1.1
|
clarantur M. Tullius et C. Antonius. quod factum primo
|
|
popularis coniurationis concusserat. neque tamen Cati-
|
2.1
|
linae furor minuebatur, sed in dies plura agitare: arma
|
|
per Italiam locis opportunis parare, pecuniam sua aut
|
|
amicorum fide sumptam mutuam Faesulas ad Manlium
|
|
quendam portare, qui postea princeps fuit belli faciundi.
|
5
|
ea tempestate plurumos quoiusque generis homines ad-
|
3.1
|
scivisse sibi dicitur, mulieres etiam aliquot, quae primo
|
|
ingentis sumptus stupro corporis toleraverant, post
|
|
ubi aetas tantummodo quaestui neque luxuriae modum
|
|
fecerat, aes alienum grande conflaverant. per eas se Ca-
|
4.1
|
tilina credebat posse servitia urbana sollicitare, urbem
|
|
incendere, viros earum vel adiungere sibi vel interficere.
|
|