Interea plebs coniuratione patefacta, quae primo cu- 48.1.1
pida rerum novarum nimis bello favebat, mutata mente
Catilinae consilia execrari, Ciceronem ad caelum tollere:
veluti ex servitute erepta gaudium atque laetitiam agi-
tabat namque alia belli facinora praedae magis quam 2.1
detrimento fore, incendium vero crudele, inmoderatum
ac sibi maxume calamitosum putabat, quippe quoi omnes
copiae in usu cottidiano et cultu corporis erant.
  Post eum diem quidam L. Tarquinius ad senatum ad- 3.1
ductus erat, quem ad Catilinam proficiscentem ex itinere
retractum aiebant is quom se diceret indicaturum de 4.1
coniuratione, si fides publica data esset, iussus a consule
quae sciret edicere, eadem fere quae Volturcius de para-
tis incendiis, de caede bonorum, de itinere hostium sena-
tum docet: praeterea se missum a M. Crasso, qui Cati- 5
linae nuntiaret, ne eum Lentulus et Cethegus aliique ex
coniuratione deprehensi terrerent, eoque magis prope-
raret ad urbem adcedere, quo et ceterorum animos refi-
ceret et illi facilius e periculo eriperentur. sed ubi Tar- 5.1
quinius Crassum nominavit, hominem nobilem, maxumis
divitiis, summa potentia, alii rem incredibilem rati, pars
tametsi verum existumabant, tamen quia in tali tempore
tanta vis hominis magis leniunda quam exagitanda vide- 5
batur, plerique Crasso ex negotiis privatis obnoxii, con-
clamant indicem falsum esse, deque ea re postulant uti
referatur. itaque consulente Cicerone frequens senatus 6.1
decernit Tarquini indicium falsum videri eumque in vin-
culis retinendum neque amplius potestatem faciundam,
nisi de eo indicaret, quoius consilio tantam rem esset
mentitus. erant eo tempore qui existumarent indicium 7.1
illud a P. Autronio machinatum, quo facilius appellato
Crasso per societatem periculi reliquos illius potentia
tegeret. alii Tarquinium a Cicerone inmissum aiebant, 8.1
ne Crassus more suo suscepto malorum patrocinio rem
publicam conturbaret. ipsum Crassum ego postea prae- 9.1
dicantem audivi tantam illam contumeliam sibi ab Cice-
rone inpositam.