Sed postquam senatus de bello eorum accepit, tres 21.4.1
adulescentes in Africam legantur, qui ambos reges
adeant, senatus populique Romani verbis nuntient velle
et censere eos ab armis discedere, <de controvorsiis
suis iure potius quam bello disceptare>: ita seque illisque 5
dignum esse. legati in Africam maturantes veniunt, eo 22.1.1
magis quod Romae, dum proficisci parant, de proelio
facto et oppugnatione Cirtae audiebatur; sed is rumor
clemens erat. quorum Iugurtha accepta oratione re- 2.1
spondit sibi neque maius quicquam neque carius aucto-
ritate senatus esse. ab adulescentia ita se enisum, ut ab
optumo quoque probaretur; virtute, non malitia P. Sci-
pioni, summo viro, placuisse; ob easdem artis a Micipsa, 5
non penuria liberorum in regnum adoptatum esse. cete- 3.1
rum, quo plura bene atque strenue fecisset, eo animum
suom iniuriam minus tolerare. Adherbalem dolis vitae 4.1
suae insidiatum; quod ubi conperisset, sceleri eius
obviam isse. populum Romanum neque recte neque
pro bono facturum, si ab iure gentium sese prohibuerit.
postremo de omnibus rebus legatos Romam brevi mis- 5
surum. ita utrique digrediuntur. Adherbalis appellandi 5.1
copia non fuit.
  Iugurtha ubi eos Africa decessisse ratus est neque 23.1.1
propter loci naturam Cirtam armis expugnare potest,
vallo atque fossa moenia circumdat, turris extruit easque
praesidiis firmat; praeterea dies noctisque aut per vim
aut dolis temptare; defensoribus moenium praemia modo, 5
modo formidinem ostentare; suos hortando ad virtutem
adrigere; prorsus intentus cuncta parare. Adherbal ubi 2.1
intellegit omnis suas fortunas in extremo sitas, hostem
infestum, auxili spem nullam, penuria rerum necessa-
riarum bellum trahi non posse, ex iis, qui una Cirtam
profugerant, duos maxume inpigros delegit; eos multa 5
pollicendo ac miserando casum suom confirmat, uti per
hostium munitiones noctu ad proxumum mare, dein
Romam pergerent. Numidae paucis diebus iussa effi- 24.1.1
ciunt. litterae Adherbalis in senatu recitatae, quarum
sententia haec fuit: