Quare moneo hortorque vos, ne tantum scelus inpuni-
|
31.25.1
|
tum omittatis. non peculatus aerari factus est neque per
|
|
vim sociis ereptae pecuniae, quae quamquam gravia
|
|
sunt, tamen consuetudine iam pro nihilo habentur;
|
|
hosti acerrumo prodita senatus auctoritas, proditum
|
5
|
imperium vostrum est; domi militiaeque res publica ve-
|
|
nalis fuit. quae nisi quaesita erunt, nisi vindicatum in
|
26.1
|
noxios, quid erit relicuom, nisi ut illis qui ea fecere
|
|
oboedientes vivamus? nam inpune quae lubet facere, id
|
|
est regem esse. neque ego vos, Quirites, hortor, ut malitis
|
27.1
|
civis vostros perperam quam recte fecisse, sed ne igno-
|
|
scundo malis bonos perditum eatis. ad hoc in re publica
|
28.1
|
multo praestat benefici quam malefici inmemorem esse:
|
|
bonus tantummodo segnior fit, ubi neglegas, at malus
|
|
inprobior. ad hoc si iniuriae non sint, haut saepe auxili
|
29.1
|
egeas.'
|
|
Haec atque alia huiusce modi saepe in <contione> di-
|
32.1.1
|
cundo Memmius populo persuadet, uti L. Cassius, qui
|
|
tum praetor erat, ad Iugurtham mitteretur eumque
|
|
interposita fide publica Romam duceret, quo facilius in-
|
|
dicio regis Scauri et relicuorum, quos pecuniae captae
|
5
|
arcessebat, delicta patefierent.
|
|
Dum haec Romae geruntur, qui in Numidia relicti a
|
2.1
|
Bestia exercitui praeerant, secuti morem imperatoris sui
|
|
pluruma et flagitiosissuma facinora fecere. fuere qui
|
3.1
|
auro conrupti elephantos Iugurthae traderent, alii per-
|
|
fugas vendebant, pars ex pacatis praedas agebant: tanta
|
4.1
|
vis avaritiae [in] animos eorum veluti tabes invaserat.
|
|
at Cassius praetor perlata rogatione a C. Memmio ac
|
5.1
|
perculsa omni nobilitate ad Iugurtham proficiscitur
|
|
eique timido et ex conscientia diffidenti rebus suis per-
|
|
suadet, quoniam se populo Romano dedisset, ne vim
|
|
quam misericordiam eius experiri mallet. privatim prae-
|
5
|
terea fidem suam interponit, quam ille non minoris quam
|
|
publicam ducebat: talis ea tempestate fama de Cassio
|
|
erat.
|
|