| L. Sulla, cui om- | 2.4.1.1 |
| nia in victoria lege belli licuerunt, tametsi supplicio | |
| hostium partis suas muniri intellegebat, tamen paucis | |
| interfectis ceteros beneficio quam metu retinere maluit. | |
| at hercule M. Catoni L. Domitio ceterisque eiusdem | 2.1 |
| factionis quadraginta senatores, multi praeterea cum | |
| spe bona adulescentes sicutei hostiae mactati sunt, | |
| quom interea inportunissima genera hominum tot mise- | |
| rorum civium sanguine satiari nequierunt: non orbi | 5 |
| liberi, non parentes exacta aetate, non luctus gemitus | |
| virorum mulierum immanem eorum animum inflexit, | |
| quein acerbius in dies male faciundo ac dicundo di- | |
| gnitate alios alios civitate eversum irent. nam quid | 3.1 |
| ego de te dicam? cuius contumeliam homines ignavis- | |
| simi vita sua commutare volunt, si liceat. neque illis | |
| tantae voluptati est, tametsi insperantibus accidit, do- | |
| minatio quanto maerori tua dignitas: quein optatius | 5 |
| habent ex tua calamitate periculum libertatis facere, | |
| quam per te populi Romani imperium maximum ex | |
| magno fieri. quo magis tibi etiam atque etiam animo | 4.1 |
| prospiciendum est, quonam modo rem stabilias com- | |
| muniasque. mihi quidem quae mens suppetit eloqui non | 5.1 |
| dubitabo. ceterum tuei erit ingenii probare, quae vera | |
| atque utilia factu putes. |