III
|
|
Rura meam, Cornute, tenent villaeque puellam;
|
2.3.1
|
Ferreus est, heu, heu, quisquis in urbe manet.
|
|
Ipsa Venus latos iam nunc migravit in agros,
|
|
Verbaque aratoris rustica discit Amor.
|
|
O ego, cum adspicerem dominam, quam fortiter illic
|
5
|
Versarem valido pingue bidente solum
|
|
Agricolaeque modo curvom sectarer aratrum,
|
|
Dum subigunt steriles arva serenda boves,
|
|
Nec quererer, quod sol graciles exureret artus,
|
|
Laederet et teneras pussula rupta manus.
|
10
|
Pavit et Admeti tauros formosus Apollo,
|
|
Nec cithara intonsae profueruntve comae,
|
|
Nec potuit curas sanare salubribus herbis:
|
|
Quicquid erat medicae, vicerat, artis, amor.
|
|
Ipse deus solitus stabulis expellere vaccas
|
14a1
|
* * *
|
|
Et miscere novo docuisse coagula lacte,
|
14b
|
Lacteus et mixtus obriguisse liquor.
|
|
Tum fiscella levi detexta est vimine iunci,
|
15
|
Raraque per nexus est via facta sero.
|
|
O quotiens illo vitulum gestante per agros
|
|
Dicitur occurrens erubuisse soror!
|
|
O quotiens ausae, caneret dum valle sub alta,
|
|
Rumpere mugitu carmina docta boves!
|
20
|
Saepe duces trepidis petiere oracula rebus,
|
|
Venit et a templis inrita turba domum;
|
|
Saepe horrere sacros doluit Latona capillos,
|
|
Quos admirata est ipsa noverca prius.
|
|
Quisquis inornatumque caput crinesque solutos
|
25
|
Adspiceret, Phoebi quaereret ille comam.
|
|
Delos ubi nunc, Phoebe, tua est, ubi Delphica Pytho?
|
|
Nempe Amor in parva te iubet esse casa.
|
|
Felices olim, Veneri cum fertur aperte
|
|
Servire aeternos non puduisse deos.
|
30
|
Fabula nunc ille est, sed cui sua cura puella est,
|
|
Fabula sit mavolt quam sine amore deus.
|
|
At tu, quisquis is est, cui tristi fronte Cupido
|
|
Imperat, ut nostra sint tua castra domo:
|
|
Ferrea non Venerem, sed praedam saecula laudant,
|
35
|
Praeda tamen multis est operata malis.
|
|
Praeda feras acies cinxit discordibus armis:
|
|
Hinc cruor, hinc caedes mors propiorque venit.
|
|
Praeda vago iussit geminare pericula ponto,
|
|
Bellica cum dubiis rostra dedit ratibus.
|
40
|
Praedator cupit inmensos obsidere campos,
|
|
Ut multa innumera iugera pascat ove;
|
|
Cui lapis externus curae est, urbisque tumultu
|
|
Portatur validis mille columna iugis,
|
|
Claudit et indomitum moles mare, lentus ut intra
|
45
|
Neglegat hibernas piscis adesse minas.
|
|
At tibi laeta trahant Samiae convivia testae
|
|
Fictaque Cumana lubrica terra rota.
|
|
Heu heu divitibus video gaudere puellas:
|
|
Iam veniant praedae, si Venus optat opes,
|
50
|
Ut mea luxuria Nemesis fluat utque per urbem
|
|
Incedat donis conspicienda meis.
|
|
Illa gerat vestes tenues, quas femina Coa
|
|
Texuit, auratas disposuitque vias;
|
|
Illi sint comites fusci, quos India torret,
|
55
|
Solis et admotis inficit ignis equis;
|
|
Illi selectos certent praebere colores
|
|
Africa puniceum purpureumque Tyros.
|
|
Nota loquor: regnum ipse tenet, quem saepe coegit
|
|
Barbara gypsatos ferre catasta pedes.
|
60
|
At tibi dura seges, Nemesim qui abducis ab urbe,
|
|
Persolvat nulla semina terra fide.
|
|
Et tu, Bacche tener, iucundae consitor uvae,
|
|
Tu quoque devotos, Bacche, relinque lacus.
|
|
Haud inpune licet formosas tristibus agris
|
65
|
Abdere: non tanti sunt tua musta, pater.
|
|
O valeant fruges, ne sint modo rure puellae:
|
|
Glans alat, et prisco more bibantur aquae.
|
|
Glans aluit veteres, et passim semper amarunt:
|
|
Quid nocuit sulcos non habuisse satos?
|
70
|
Tum, quibus adspirabat Amor, praebebat aperte
|
|
Mitis in umbrosa gaudia valle Venus.
|
|
Nullus erat custos, nulla exclusura dolentes
|
|
Ianua; si fas est, mos precor ille redi.
|
|
* * *
|
75
|
Horrida villosa corpora veste tegant.
|
|
Nunc si clausa mea est, si copia rara videndi,
|
|
Heu miserum, laxam quid iuvat esse togam?
|
|
Ducite: ad imperium dominae sulcabimus agros,
|
|
Non ego me vinclis verberibusque nego.
|
80
|