V
|
|
Asper eram et bene discidium me ferre loquebar,
|
1.5.1
|
At mihi nunc longe gloria fortis abest.
|
|
Namque agor ut per plana citus sola verbere turben,
|
|
Quem celer adsueta versat ab arte puer.
|
|
Ure ferum et torque, libeat ne dicere quicquam
|
5
|
Magnificum post haec: horrida verba doma.
|
|
Parce tamen, per te furtivi foedera lecti,
|
|
Per venerem quaeso conpositumque caput.
|
|
Ille ego, cum tristi morbo defessa iaceres,
|
|
Te dicor votis eripuisse meis,
|
10
|
Ipseque te circum lustravi sulphure puro,
|
|
Carmine cum magico praecinuisset anus;
|
|
Ipse procuravi, ne possent saeva nocere
|
|
Somnia, ter sancta deveneranda mola;
|
|
Ipse ego velatus filo tunicisque solutis
|
15
|
Vota novem Triviae nocte silente dedi.
|
|
Omnia persolvi: fruitur nunc alter amore,
|
|
Et precibus felix utitur ille meis.
|
|
At mihi felicem vitam, si salva fuisses,
|
|
Fingebam demens, sed renuente deo.
|
20
|
Rura colam, frugumque aderit mea Delia custos,
|
|
Area dum messes sole calente teret,
|
|
Aut mihi servabit plenis in lintribus uvas
|
|
Pressaque veloci candida musta pede;
|
|
Consuescet numerare pecus, consuescet amantis
|
25
|
Garrulus in dominae ludere verna sinu.
|
|
Illa deo sciet agricolae pro vitibus uvam,
|
|
Pro segete spicas, pro grege ferre dapem.
|
|
Illa regat cunctos, illi sint omnia curae,
|
|
At iuvet in tota me nihil esse domo.
|
30
|
Huc veniet Messalla meus, cui dulcia poma
|
|
Delia selectis detrahat arboribus;
|
|
Et tantum venerata virum hunc sedula curet,
|
|
Huic paret atque epulas ipsa ministra gerat.
|
|
Haec mihi fingebam, quae nunc Eurusque Notusque
|
35
|
Iactat odoratos vota per Armenios.
|
|
Saepe ego temptavi curas depellere vino,
|
|
At dolor in lacrimas verterat omne merum.
|
|
Saepe aliam tenui, sed iam cum gaudia adirem,
|
|
Admonuit dominae deseruitque Venus.
|
40
|
Tunc me discedens devotum femina dixit
|
|
Et pudet et narrat scire nefanda meam.
|
|
Non facit hoc verbis, facie tenerisque lacertis
|
|
Devovet et flavis nostra puella comis.
|
|
Talis ad Haemonium Nereis Pelea quondam
|
45
|
Vecta est frenato caerula pisce Thetis.
|
|
Haec nocuere mihi, quod adest huic dives amator;
|
|
Venit in exitium callida lena meum.
|
|
Sanguineas edat illa dapes atque ore cruento
|
|
Tristia cum multo pocula felle bibat;
|
50
|
Hanc volitent animae circum sua fata querentes
|
|
Semper et e tectis strix violenta canat;
|
|
Ipsa fame stimulante furens herbasque sepulcris
|
|
Quaerat et a saevis ossa relicta lupis,
|
|
Currat et inguinibus nudis ululetque per urbes,
|
55
|
Post agat e triviis aspera turba canum.
|
|
Eveniet: dat signa deus; sunt numina amanti,
|
|
Saevit et iniusta lege relicta Venus.
|
|
At tu quam primum sagae praecepta rapacis
|
|
Desere, nam donis vincitur omnis amor.
|
60
|
Pauper erit praesto semper, te pauper adibit
|
|
Primus et in tenero fixus erit latere,
|
|
Pauper in angusto fidus comes agmine turbae
|
|
Subicietque manus efficietque viam,
|
|
Pauper ad occultos furtim deducet amicos
|
65
|
Vinclaque de niveo detrahet ipse pede.
|
|
Heu canimus frustra, nec verbis victa patescit
|
|
Ianua, sed plena est percutienda manu.
|
|
At tu, qui potior nunc es, mea fata timeto:
|
|
Versatur celeri Fors levis orbe rotae.
|
70
|
Non frustra quidam iam nunc in limine perstat
|
|
Sedulus ac crebro prospicit ac refugit,
|
|
Et simulat transire domum, mox deinde recurrit,
|
|
Solus et ante ipsas excreat usque fores.
|
|
Nescio quid furtivus amor parat. utere quaeso,
|
75
|
Dum licet: in liquida nat tibi linter aqua.
|
|