quod ad singulorum dierum vocabula pertinet dixi. mensium no-
|
6.33.1
|
mina fere sunt aperta, si a Martio, ut antiqui constituerunt, numeres:
|
|
nam primus a Marte. secundus, ut Fulvius scribit et Iunius,
|
|
a Venere, quod ea sit Aphrodite; cuius nomen ego antiquis
|
|
litteris quod nusquam inveni, magis puto dictum, quod ver omnia
|
5
|
aperit, Aprilem. tertius a maioribus Maius, quartus a iunioribus dic-
|
|
tus Iunius. dehinc quintus Quintilis et sic deinceps
|
34.1
|
usque ad Decembrem a numero. ad hos qui additi, prior a principe
|
|
deo Ianuarius appellatus; posterior, ut idem dicunt scriptores,
|
|
ab diis inferis Februarius appellatus, quod tum his paren<te>tur;
|
|
ego magis arbitror Februarium a die februato, quod tum februatur
|
5
|
populus, id est lupercis nudis lustratur antiquum oppidum Palatinum
|
|
gregibus humanis cinctum.
|
|
quod ad temporum vocabula latina attinet, hactenus sit satis
|
35.1
|
dictum; nunc quod ad eas res attinet quae in tempore aliquo fieri
|
|
animadverterentur, dicam, ut haec sunt: legisti, cur<su>rus, ludens;
|
|
de quis duo praedicere volo, quanta sit multitudo eorum et qui sint
|
|
obscuriora quam alia. cum verborum declinat[i]uum genera sint
|
36.1
|
quattuor, unum quod tempora adsignificat neque habet casus, ut ab
|
|
lego leges, lege, alterum quod casus habet neque tempora adsignificat,
|
|
ut ab lego lectio et lector, tertium quod habet utrunque et tempora
|
|
et casus, ut ab lego legens, lecturus, quartum quod neutrum habet,
|
5
|
ut ab lego lecte ac lectissime, horum verborum si primigenia sunt ad
|
|
mille, ut Cosconius scribit, ex eorum declinationibus
|
|
verborum discrimina quingenta milia esse possunt ideo, quia <a> sin-
|
|
gulis verbis primigenii<s> circiter quingentae species declinationibus
|
|
fiunt. primigenia dicuntur verba ut lego, scribo, sto, sedeo et cetera,
|
37.1
|
quae non sunt ab aliquo verbo, sed suas habent radices. contra verba
|
|
declinata sunt, quae ab aliquo oriuntur, ut ab lego legis, legit, legam
|
|
et sic [in] indidem hinc permulta. quare si quis primigeniorum ver-
|
|
borum origines ostenderit, si ea mille sunt, quingentum milium sim-
|
5
|
plicium verborum causas aperuerit una; sin nullius, tamen qui ab his
|
|
reliqua orta ostenderit, satis dixerit de originibus verborum, cum unde
|
|
nata sint, principia erunt pauca, quae inde nata sint, innumerabilia. a
|
38.1
|
quibus iisdem principiis antepositis praeverbiis paucis immanis verbo-
|
|
rum accedit numerus, quod praeverbiis <in>mutatis additis atque
|
|
commutatis aliud atque aliud fit: ut enim <pro>cessit et recessit, sic
|
|
accessit et abscessit; item incessit et excessit, sic successit et decessit,
|
5
|
<discessit> et concessit. quod si haec decem sola praeverbia essent,
|
|
quoniam ab uno verbo declinationum quingenta discrimina fierent, his
|
|
decemplicatis coniuncto praeverbio ex uno quinque milia numero effi-
|
|
cerent, ex mille ad quinquagies centum milia discrimina fieri possunt.
|
|
Democritus, E<pi>curus, item alii qui infinita principia
|
39.1
|
dixerunt, quae unde sint non dicunt, sed cuiusmodi sint, tamen faciunt
|
|
magnum: quae ex [h]is constant in mundo, ostendunt. quare si ety-
|
|
mologus principia verborum postulet mille, de quibus ratio ab se non
|
|
poscatur, et reliqua ostendat, quod non postulat, tamen immanem
|
5
|
verborum expediat numerum. de multitudine quoniam quod satis
|
40.1
|
esset admonui[t], de obscuritate pauca dicam. verborum quae tem-
|
|
pora adsignificant ideo locu[tu]s difficillimus ἔτυμα, quod neque his
|
|
fere societas cum graeca lingua, neque vernacula ea quorum in par-
|
|
tu[m] memoria adfuerit nostra; e quibus, ut dixi[t], quae
|
5
|
poterimus.
|
|