| murmuratur (dictum a similitudine sonitus [dictus]) qui ita leviter | 6.67.1 |
| loquitur, ut magis e sono id facere quam ut intellegatur videatur. hinc | |
| etiam poetae 'murmurantia litora'. similiter fremere, gemere, clamare, | |
| crepare ab similitudine vocis sonitus dicta. hinc | |
| illa 'arma sonant, fremor oritur'; hinc 'ni[c]hil | 5 |
| me increpitando commoves'. vicina horum quiritare, iubilare. quiritare | 68.1 |
| dicitur is qui Quiritum fidem clamans inplorat. Quirites a Curensi- | |
| bus; ab his cum Tatio rege in societatem venerunt civitatis. ut | |
| quiritare urbanorum, sic iubilare rusticorum: itaque hos imitans | |
| †Aprissius ait: 'io bucco! quis me iubilat?— | 5 |
| vicinus tuus antiquus.' sic triumphare appellatum, quod cum im- | |
| peratore milites redeuntes clamitant per urbem in Capitolium eunti | |
| '<i>o triumphe'; id a θριάμβῳ ac graeco Liberi cognomento potest | |
| dictum. spondere est dicere spondeo, a sponte: nam id valet et a | 69.1 |
| voluntate. itaque Lucilius scribit de Cret<a>ea, cum ad | |
| se cubitum venerit sua voluntate, sponte ipsam suapte adductam, ut | |
| tunicam et cetera[e] reiceret. eandem voluntatem Terentius | |
| significat, cum ait satius esse 'sua sponte recte facere quam alieno | 5 |
| metu'. ab eadem sponte, a qua dictum spondere, declinatum spondit | |
| et respondet et desponsor et sponsa, item sic alia. spondet enim qui | |
| dicit a sua sponte spondeo; †spondit est sponsor; qui <i>dem faciat | |
| obligatur sponsu[s], consponsus. hoc N<a>evius | 70.1 |
| significat cum ait 'consponsi'. spondebatur pecunia aut filia nuptiarum | |
| causa; appellabatur et pecunia et quae desponsa erat sponsa; quae | |
| pecunia inter se contra sponsum rogata erat, dicta sponsio; cui de- | |
| sponsa quo erat, sponsus; quo die sponsum erat, sponsalis. qui | 71.1 |
| spoponderat filiam, despondisse dicebant, quod de sponte eius, id est | |
| de voluntate, exierat: non enim, si volebat, dabat, quod sponsu erat | |
| alligatus: nam ut in com<o>ediis vides dici: 'spon- | |
| de<n> tuam [a]gnatam filio uxorem meo?' quod tum et praetorium | 5 |
| ius ad legem et censorium iudicium ad aequum existimabatur. sic | |
| despondisse animum quoque dicitur, ut despondisse filiam, quod suae | |
| spontis statuerat finem. a qua sponte †dicere cum spondere quoque | 72.1 |
| dixerunt, cum a<d> sponte<m> responderent, id est ad voluntatem | |
| rogat[i]oris. itaque qui ad id quod rogatur non dicit, non respondet, | |
| ut non spondet ille statim qui dixit spondeo, si iocandi causa dixit, | |
| neque agi potest cum eo ex sponsu. itaqu<e> is qui dicit in tra- | 5 |
| goedia: 'meministin[e] te despondere mihi [a]gna- | |
| tam tuam?' quod sine sponte sua dixit, cum eo non potest agi ex | |
| sponsu. etiam spes a sponte potest esse declinata, quod tum sperat, | 73.1 |
| cum quod volt fieri putat: nam quod non volt si putat, metuit, non | |
| sperat. itaque hi[c] quoque qui dicunt in Astraba Plauti[ne]: | |
| 'sequere adsecue, Polybadisce, meam spem cupio consequi.—sequor | |
| hercle quidem, nam libenter mea<m> sperata<m> consequor', quod sine | 5 |
| sponte dicunt, vere neque ille sperat qui dicit adolescens neque illa | |
| sperata est. sponsor et pr<a>es et vas neque idem, neque res a qui- | 74.1 |
| bus hi, sed e re simile. itaque pr<a>es qui a magistratu interroga- | |
| tus, in publicum ut praestet; a quo et cum respondet, dicit 'pr<a>es.' | |
| vas appellatus qui pro altero vadimonium promittebat. consuetudo | |
| erat, cum reus parum esset idoneus inceptis rebus, ut pro se alium | 5 |
| daret; a quo caveri postea lege coeptum est ab his, qui praedia ven- | |
| derent, vadem ne darent; ab eo ascribi coeptum in lege mancipiorum | |
| 'vadem ne poscerent nec dabitur'. |