quid videretur analogia in oratione et quas haberet species et 10.79.1
quae de his sequenda videretur, ut brevi potui informavi; nunc, in
quibus non debeat esse ac proinde ac debeat soleat qu<a>eri, dicam.
ea fere sunt quattuor genera: primum in id genus verbis quae non
declinantur analogia non debet qu<a>eri, ut in his nequam mox vix. 5
de his magis in alio quam in alio erratur verbo. dant enim non ha- 80.1
bere casus mox et vix, nequam habere, quod dicamus hic nequam et
huius nequam et huic nequam. cum enim dicimus hic nequam et
huius nequam, tum hominis eius, que<m> volumus ostendere esse ne-
quam, dicimus casus, et ei proponimus tum hic [non], cuius putamus 5
nequitiam. quod vocabulum factum ut ex non et volo nolo sic ex 81.1
ne et quicquam item media extrita syllaba coactum est nequam. ita-
que ut eum quem putamus esse non hili dicimus [a]n<i>hili, sic in
quo putamus esse ne quicquam, dicimus nequam. secundo, si unum 82.1
solum habent casum in voce, quod non declinetur, ut litterae omnes.
tertio, si singularis est vocabuli series neque habet cum qua comparari
possit, ut esse putant caput capiti capitis capite. quartum, si ea vo-
cabula quattuor quae conferuntur inter se rationem <non> habent 5
quam oportet, ut socer socrus, soceros socerum.
  contra in quibus debeat qu<a>eri analogia, fere totidem gra- 83.1
dus debent esse coniuncti: primum ut sint [t]res, secundum ut earum
sit usus, tertium uti hae res vocabula habeant, quartum ut habeant
declinatus naturalis. de primo gradu, quod natura subest et multitu-
dinis et singularis, dicimus hi asses hosce asses, hic as hunc assem; 5
contra quod in numeris finitis multitudinis natura singularis non est,
dicitur hi duo et hi tres, his duobus et his tribus. secundo gradu si 84.1
est natura neque est usus, id genus ut sit discriminandum, ut fit in
faba et id genus, quae item et ex parte et universa nominamus: non
enim opu<s> fuit ut in servis * * * * * *