| Cum haec diceret, venit libertus aeditumi ad nos | 1.69.2.1 |
| flens et rogat ut ignoscamus, quod simus retenti, et | |
| ut ei in funus postridie prodeamus. omnes consurgi- | |
| mus ac simul exclamamus, 'quid? in funus? quod | |
| funus? quid est factum?' ille flens narrat ab nescio | 5 |
| quo percussum cultello concidisse, quem qui esset | |
| animadvertere in turba non potuisse, sed tantum modo | |
| exaudisse vocem, perperam fecisse. ipse cum patro- | 3.1 |
| num domum sustulisset et pueros dimisisset, ut medi- | |
| cum requirerent ac mature adducerent, quod potius | |
| illut administrasset, quam ad nos venisset, aecum esse | |
| sibi ignosci. nec si eum servare non potuisset, quin | 5 |
| non multo post animam efflaret, tamen putare[t] se fe- | |
| cisse recte [L]. non moleste ferentes descendimus de | |
| aede et de casu humano magis querentes, quam ad- | |
| mirantes id Romae factum, discedimus omnes. |