| ECLOGA VIII | |
| Pastorum Musam Damonis et Alphesiboei, | 8.1 |
| immemor herbarum quos est mirata iuuenca | |
| certantis, quorum stupefactae carmine lynces, | |
| et mutata suos requierunt flumina cursus, | |
| Damonis Musam dicemus et Alphesiboei. | 5 |
| tu mihi, seu magni superas iam saxa Timaui | |
| siue oram Illyrici legis aequoris,—en erit umquam | |
| ille dies, mihi cum liceat tua dicere facta? | |
| en erit ut liceat totum mihi ferre per orbem | |
| sola Sophocleo tua carmina digna coturno? | 10 |
| a te principium, tibi desinam: accipe iussis | |
| carmina coepta tuis, atque hanc sine tempora circum | |
| inter uictricis hederam tibi serpere lauros. | |
| Frigida uix caelo noctis decesserat umbra, | |
| cum ros in tenera pecori gratissimus herba: | 15 |
| incumbens tereti Damon sic coepit oliuae. | |
| D. Nascere praeque diem ueniens age, Lucifer, almum, | |
| coniugis indigno Nysae deceptus amore | |
| dum queror et diuos, quamquam nil testibus illis | |
| profeci, extrema moriens tamen adloquor hora. | 20 |
| incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. | |
| Maenalus argutumque nemus pinusque loquentis | |
| semper habet, semper pastorum ille audit amores | |
| Panaque, qui primus calamos non passus inertis. | |
| incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. | 25 |
| Mopso Nysa datur: quid non speremus amantes? | |
| iungentur iam grypes equis, aeuoque sequenti | |
| cum canibus timidi uenient ad pocula dammae. | |
| incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. | 28a |
| Mopse, nouas incide faces: tibi ducitur uxor. | 29 |
| sparge, marite, nuces: tibi deserit Hesperus Oetam. | 30 |
| incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. | |
| o digno coniuncta uiro, dum despicis omnis, | |
| dumque tibi est odio mea fistula dumque capellae | |
| hirsutumque supercilium promissaque barba, | |
| nec curare deum credis mortalia quemquam. | 35 |
| incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. | |
| saepibus in nostris paruam te roscida mala | |
| (dux ego uester eram) uidi cum matre legentem. | |
| alter ab undecimo tum me iam acceperat annus, | |
| iam fragilis poteram a terra contingere ramos: | 40 |
| ut uidi, ut perii, ut me malus abstulit error! | |
| incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. | |
| nunc scio quid sit Amor: nudis in cautibus illum | |
| aut Tmaros aut Rhodope aut extremi Garamantes | |
| nec generis nostri puerum nec sanguinis edunt. | 45 |
| incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. | |
| saeuus Amor docuit natorum sanguine matrem | |
| commaculare manus; crudelis tu quoque, mater. | |
| crudelis mater magis, an puer improbus ille? | |
| improbus ille puer; crudelis tu quoque, mater. | 50 |
| incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. | |
| nunc et ouis ultro fugiat lupus, aurea durae | |
| mala ferant quercus, narcisso floreat alnus, | |
| pinguia corticibus sudent electra myricae, | |
| certent et cycnis ululae, sit Tityrus Orpheus, | 55 |
| Orpheus in siluis, inter delphinas Arion. | |
| incipe Maenalios mecum, mea tibia, uersus. | |
| omnia uel medium fiat mare. uiuite siluae: | |
| praeceps aërii specula de montis in undas | |
| deferar; extremum hoc munus morientis habeto. | 60 |
| desine Maenalios, iam desine, tibia, uersus. | |
| Haec Damon; uos, quae responderit Alphesiboeus, | |
| dicite, Pierides: non omnia possumus omnes. | |
| A. Effer aquam et molli cinge haec altaria uitta | |
| uerbenasque adole pinguis et mascula tura, | 65 |
| coniugis ut magicis sanos auertere sacris | |
| experiar sensus; nihil hic nisi carmina desunt. | |
| ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. | |
| carmina uel caelo possunt deducere lunam, | |
| carminibus Circe socios mutauit Vlixi, | 70 |
| frigidus in pratis cantando rumpitur anguis. | |
| ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. | |
| terna tibi haec primum triplici diuersa colore | |
| licia circumdo, terque haec altaria circum | |
| effigiem duco; numero deus impare gaudet. | 75 |
| ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. | |
| necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores; | |
| necte, Amarylli, modo et 'Veneris' dic 'uincula necto'. | |
| ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. | |
| limus ut hic durescit, et haec ut cera liquescit | 80 |
| uno eodemque igni, sic nostro Daphnis amore. | |
| sparge molam et fragilis incende bitumine lauros: | |
| Daphnis me malus urit, ego hanc in Daphnide laurum. | |
| ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. | |
| talis amor Daphnin qualis cum fessa iuuencum | 85 |
| per nemora atque altos quaerendo bucula lucos | |
| propter aquae riuum uiridi procumbit in ulua | |
| perdita, nec serae meminit decedere nocti, | |
| talis amor teneat, nec sit mihi cura mederi. | |
| ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. | 90 |
| has olim exuuias mihi perfidus ille reliquit, | |
| pignora cara sui, quae nunc ego limine in ipso, | |
| Terra, tibi mando; debent haec pignora Daphnin. | |
| ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. | |
| has herbas atque haec Ponto mihi lecta uenena | 95 |
| ipse dedit Moeris (nascuntur plurima Ponto); | |
| his ego saepe lupum fieri et se condere siluis | |
| Moerim, saepe animas imis excire sepulcris, | |
| atque satas alio uidi traducere messis. | |
| ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. | 100 |
| fer cineres, Amarylli, foras riuoque fluenti | |
| transque caput iace, nec respexeris. his ego Daphnin | |
| adgrediar; nihil ille deos, nil carmina curat. | |
| ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. | |
| 'aspice: corripuit tremulis altaria flammis | 105 |
| sponte sua, dum ferre moror, cinis ipse. bonum sit!' | |
| nescio quid certe est, et Hylax in limine latrat. | |
| credimus? an, qui amant, ipsi sibi somnia fingunt? | |
| parcite, ab urbe uenit, iam parcite carmina, Daphnis. |