Protinus autem quantum curatio efficiat, quantumque aut 7.3.1.1
sperari aut timeri debeat, ex quibusdam signis intellegi potest, fereque
isdem, quae <in> uolneribus <exposita sunt>. Nam bona
signa sunt somnum capere, facile spirare, siti non confici, cibum non
fastidire: si febricula fuit, ea uacare; itemque habere pus album, leue, 5
non foedi odoris. Mala sunt uigilia, spiritus grauitas, sitis, cibi fastidi-
um, febris, pus nigrum aut faeculentum et foedi odoris. Item procedente 2.1
curatione eruptio sanguinis, aut si, antequam sinus carne impleatur,
orae carnosae fiunt, illa quoque ipsa carne hebete nec firma. Deficere
tamen animam uel ipsa curatione uel postea pessimum omnium est.
Quin etiam morbus ipse siue subito solutus est, deinde suppuratio 5
exorta est, siue effuso pure permanet, non iniuste terret. Estque inter
causas timoris, si sensus in uulnere rodentium non est. Sed ut haec
ipsa fortuna huc illucue discernit, sic medici partium est eniti ad
reperiendam sanitatem. Ergo quotiens ulcus resoluerit, eluere id, si 3.1
reprimendus umor uidebitur, uino ex aqua pluuia[ti]li mixto uel
aqua, in qua lenticula cocta sit, debebit; si purgandum erit,
mulso; rursusque inponere eadem. Vbi iam repressus uidebitur
umor, ulcusque puru<m> erit, produci carnem conueniet, et foueri 5
uulnus pari portione uini ac mellis, superque inponi spongiam
ex uino et rosa tinctam. Per quae cum caro producatur, plus tamen 4.1
(ut alias quoque dixi) uictus ratio eo confert; id est
solutis iam febribus et cibi cupiditate reddita balneum rarum, cotidiana
sed lenis gestatio, cibi potionesque corpori faciundo aptae. Quae omnia
per medicamenta quoque suppuratione rupta secuntur: sed quia magno 5
malo uix sine ferro mederi licet, in hunc locum reseruata sunt.