De uineis constituendis.
|
|
In agro requieto uineam ponito. nam ubi uinea fuit,
|
3.5.7
|
quod citius decimo anno seueris, aegrius conprehendet nec
|
|
umquam roborabitur. agrum antequam uineis obseras, ex-
|
6.1
|
plorato qualis saporis sit; talem enim etiam gustum uini
|
|
praebebit. sapor autem, sicuti primo docuimus uolumine,
|
|
conprehendetur, si terram aqua diluas et, cum consederit,
|
|
tum demum aquam degustes. aptissima uitibus terra est
|
5
|
harenosa, sub qua constitit dulcis humor, probus consimilis
|
|
ager, cui subest tophus, aeque utilis congesta et mota terra.
|
|
sabulum quoque, cui subest dulcis argilla, uitibus conuenit.
|
|
omnis autem, qui per aestatem finditur ager, uitibus ar-
|
|
boribusque inutilis. terra inferior alit uitem et arborem, su-
|
10
|
perior custodit. saxa summa parte terrae uites et arbores
|
7.1
|
laedunt, ima parte refrigerant, et mediocri raritudine optima
|
|
est uitibus terra; sed ea, quae transmittit imbres aut rursus
|
|
in summo diu retinet, uitanda est. utilissima autem est su-
|
|
perior modice rara, circa radices densa. montibus cliuisque
|
5
|
difficulter uineae conualescunt, sed firmum probumque sa-
|
|
porem uini praebent. humidis et planis locis robustissimae,
|
|
sed infirmi saporis uinum nec perenne faciunt. et quoniam
|
|
de seminibus atque habitu soli praecepimus, nunc de ge-
|
|
nere uinearum disputabimus.
|
10
|