Quot genera sunt apium, et quod ex his optimum
|
|
Peripateticae sectae conditor Aristoteles in his libris quos de
|
9.3.1.1
|
animalibus conscripsit examinum genera conplura demonstrat,
|
|
e<o>rumque alia quae uastas sed glomerosas easdemque nigras et
|
|
hirsutas apis habent, alia minores quidem sed aeque rutundas
|
|
et infusci coloris horridique pili, alia magis exiguas nec tam
|
2.1
|
rutundas, sed obesas tamen et latas, coloris meliusculi, nonnulla
|
|
minimas gracilisque et acuti aluei, ex auriolo uarias atque leues.
|
|
eius auctoritatem sequens Vergilius maxime probat paruolas,
|
|
oblongas, leues, nitidas,
|
5
|
ardentis auro et paribus lita corpora guttis,
|
|
moribus etiam placidis. nam quanto grandior apis atque etiam
|
|
est rutundior, tanto peior; si uero saeuior, maxime pessima est.
|
|
sed tamen iracundia notae melioris apium facile delinitur ad-
|
3.1
|
siduo interuentu eorum qui curant. nam cum saepius tractantur
|
|
celerius mansuescunt, durantque, si diligenter excultae sunt, in
|
|
annos decem. nec ullum examen hanc aetatem potest excedere,
|
|
quamuis in demortuarum locum quotannis pullos substituant.
|
5
|
nam fere decumo ad internecionem anno gens uniuersa totius
|
|
alui consumitur. itaque ne hoc in toto fiat apiario, semper pro-
|
4.1
|
paganda erit suboles, obseruandumque uere, cum se noua pro-
|
|
fundent examina, ut excipiantur et domiciliorum numerus
|
|
augeatur. nam saepe morbis intercipiuntur, quibus quemad-
|
|
modum mederi oportet suo loco dicetur.
|
5
|