De capris
  Et quoniam de ouiarico satis dictum est, ad caprinum 7.6.1.1
pecus nunc reuertar. id autem genus dumeta potius quam
campestrem situm desiderat asperisque etiam locis ac siluestri-
bus optime pascitur, nam nec rubos auersatur nec uepribus
offenditur et arbusculis frutectisque maxime gaudet. ea sunt 5
arbutus atque alaternus cytisusque agrestis nec minus ilignei
querneique frutices, qui in altitudinem non prosilierunt.
  Caper, cui sub maxillis binae uerruculae collo dependent, 2.1
optimus habetur, amplissimi corporis, cruribus crassis, plena
et breui ceruice, flaccidis et praegrauantibus auribus, exiguo
capite, nigro densoque et nitido atque longissimo pilo, nam et
ipse tondetur 5
    usum in castrorum ac miseris uelamina
       nautis.
est autem mensum septem satis habilis ad progenerandum, 3.1
quoniam inmodicus libidinis, dum adhuc uberibus alitur,
matrem stupro superuenit et ideo ante sex annos celeriter con-
senescit, quod inmatura ueneris cupidine primis pueritiae
temporibus exhaustus est, itaque quinquennis parum idoneus 5
habetur feminis inplendis. capella praecipue probatur simillima 4.1
hirco, quem descripsimus, si etiam est uberis maximi et lactis
abundantissimi. hanc pecudem mutilam parabimus quieto
caeli statu, nam procelloso atque imbrifero cornutam. semper
autem et omni regione maritos gregum mutilos esse oportebit, 5
quia cornuti fere perniciosi sunt propter petulantiam. sed 5.1
numerum generis huius maiorem quam centum capitum sub
uno clauso non expedit habere, cum lanigerae mille pariter
commode stabulentur. atque ubi caprae primum conparantur,
melius est unum gregem totum quam ex pluribus particulatim 5
mercari, ut nec in pastione separatim laciniae deducantur et
in caprili maiore concordia quiete consistant. huic pecudi
nocet aestus, sed magis frigus, et praecipue fetae, quia gelici-
diosior hiemps conceptum uitiat. nec tamen ea sola creant
abortus, sed etiam glans cum citra satietatem data est. itaque 10
nisi potest adfatim praeberi, non est gregi permittenda.
  Tempus admissurae per autumnum fere ante mensem De- 6.1
cembrem praecipimus, ut iam propinquante uere gemmantibus
frutectis, cum primum siluae noua germinant fronde, partus
edatur. ipsum uero caprile uel naturali saxo uel manu constra-
tum eligi debet, quoniam huic pecori nihil substernitur diligens- 5
que pastor cotidie stabulum conuerrit nec patitur stercus aut
umorem consistere lutumue fieri, quae cuncta sunt capris
inimica. parit autem, si est generosa proles, frequenter duos, 7.1
non numquam trigeminos. pessima est fetura, cum matres
binae ternos haedos efficiunt; qui ubi editi sunt, eodem modo,
quo agni educantur, nisi quod magis haedorum lasciuia con-
pescenda et artius cohibenda est. tum super lactis abundan- 5
tiam samera uel cytisus aut hedera praebenda uel etiam cacu-
mina lentisci aliaeque tenues frondes obiciendae sunt. sed ex
geminis singula capita, quae uidentur esse robustiora, in sup-
plementum gregis reseruantur, cetera mercantibus traduntur.
anniculae uel bimae capellae—nam utraque aetas partum 8.1
edit—submitti haedum non oportet, neque enim educare
nisi trima debet. sed anniculae confestim depellenda suboles,
bimae tam diu admittenda, dum possit esse uendibilis. nec
ultra octo annos matres seruandae sunt, quod adsiduo partu 5
fatigatae steriles existant. magister autem pecoris acer, durus, 9.1
strenuus, laboris patientissimus, alacer atque audax esse debet,
ut qui per rupes, per solitudines, per uepres facile uadat et
non ut alterius generis pastores sequatur, sed plerumque et
antecedat gregem. maxime strenuum pecus est capella praece- 5
dens; subinde quae incedit compesci debet, ne procurrat, sed
placide ac lente pabuletur, ut et largi sit uberis et non strigo-
sissimi corporis.