Polyperconti quidem postea castigato
|
8.6.1.1
|
diu ignovit; in Callisthenen olim contumacia
|
|
suspectum pervicacioris irae fuit. Cuius ex-
|
|
plendae matura obvenit occasio.
|
|
Mos erat, ut
|
2.1
|
supra dictum est, principibus Macedonum
|
|
adultos liberos regibus tradere ad munia haud
|
|
multum servilibus ministeriis abhorrentia.
|
|
Ex-
|
3.1
|
cubabant servatis noctium vicibus proximi
|
|
foribus eius aedis, in qua rex adquiescebat. Per
|
|
hos paelices introducebantur alio aditu, quam
|
|
quem armati obsidebant.
|
5
|
Idem acceptos ab
|
4.1
|
agasonibus equos, cum rex ascensurus esset, ad-
|
|
movebant comitabanturque et venantem et in
|
|
proeliis, omnibus artibus studiorum liberalium
|
|
exculti.
|
5
|
Praecipuus honor habebatur, quod
|
5.1
|
licebat sedentibus vesci cum rege. Castigandi
|
|
eos verberibus nullius potestas praeter ipsum
|
|
erat.
|
|
Haec cohors velut seminarium ducum
|
6.1
|
praefectorumque apud Macedonas fuit: hinc
|
|
habuere posteri reges, quorum stirpi post mul-
|
|
tas aetates Romani opes ademerunt.
|
|
Igitur
|
7.1
|
Hermolaus, puer nobilis ex regia cohorte, cum
|
|
aprum telo occupasset, quem rex ferire desti-
|
|
naverat, iussu eius verberibus adfectus est.
|
|
Quam ignominiam aegre ferens deflere apud
|
5
|
Sostratum coepit.
|
|
Ex eadem cohorte erat So-
|
8.1
|
stratus, amore eius ardens. Qui cum laceratum
|
|
corpus, in quo deperibat, intueretur, forsitan
|
|
olim ob aliam quoque causam regi infestus,
|
|
iuvenem sua sponte iam motum data fide ac-
|
5
|
ceptaque perpulit, ut occidendi regem consi-
|
|
lium secum iniret.
|
|
Nec puerili impetu rem
|
9.1
|
executi sunt: quippe sollerter legerunt, quos in
|
|
societatem sceleris adsciscerent. Nicostratum,
|
|
Antipatrum Asclepiodorumque et Philotan
|
|
placuit adsumi; per hos adiecti sunt Anticles,
|
5
|
Elaptonius et Epimenes.
|
|
Ceterum agendae rei
|
10.1
|
haud sane facilis patebat via: opus erat eadem
|
|
omnis coniuratos nocte excubare, ne ab exper-
|
|
tibus consilii impedirentur, forte autem alius
|
|
alia nocte excubabat.
|
5
|
Itaque in permutandis
|
11.1
|
stationum vicibus ceteroque apparatu exequen-
|
|
dae rei XXX et duo dies absumpti sunt.
|
|
Ad-
|
12.1
|
erat nox, qua coniurati excubare debebant, mu-
|
|
tua fide laeti, cuius documentum tot dies fue-
|
|
rant. Neminem metus spesve mutaverat: tanta
|
|
omnibus vel in regem ira vel fides inter ipsos
|
5
|
fuit.
|
|
Stabant igitur ad fores aedis eius, in qua
|
13.1
|
rex vescebatur, ut convivio egressum in cubi-
|
|
culum deducerent.
|
|
Sed fortuna ipsius simul-
|
14.1
|
que epulantium comitas provexit omnes ad lar-
|
|
gius vinum; ludi etiam convivales extraxere
|
|
tempus, nunc laetantibus coniuratis, quod sopi-
|
|
tum adgressuri essent, nunc sollicitis, ne in
|
5
|
lucem convivium extraheret.
|
|
Quippe alios in
|
15.1
|
stationem oportebat prima luce succedere ipso-
|
|
rum post septimum diem reditura vice, nec spe-
|
|
rare poterant in illud tempus omnibus dura-
|
|
turam fidem.
|
5
|
Ceterum cum iam lux adpeteret,
|
16.1
|
et convivium solvitur et coniurati exceperunt
|
|
regem, laeti occasionem exequendi sceleris ad-
|
|
motam, cum mulier attonitae, ut creditum est,
|
|
mentis conversari in regia solita, quia instinctu
|
5
|
videbatur futura praedicere, non occurrit modo
|
|
abeunti, sed etiam semet obiecit vultuque et
|
|
oculis motum praeferens animi, ut rediret in
|
|
convivium, monuit.
|
|
Et ille per ludum bene
|
17.1
|
deos suadere respondit revocatisque amicis in
|
|
horam diei ferme secundam convivii tempus
|
|
extraxit.
|
|
Iam alii ex cohorte in stationem suc-
|
18.1
|
cesserant ante cubiculi fores excubituri, adhuc
|
|
tamen coniurati stabant vice officii sui expleta:
|
|
adeo pertinax spes est, quam humanae mentes
|
|
devoraverunt.
|
5
|
Rex benignius quam alias adlo-
|
19.1
|
cutus discedere eos ad curanda corpora, quon-
|
|
iam tota nocte perstitissent, iubet. Data singu-
|
|
lis L sestertia conlaudatique, quod etiam aliis
|
|
tradita vice tamen excubare perseverassent.
|
5
|
Illi tanta spe destituti domos abeunt. Et ceteri
|
20.1
|
quidem expectabant stationis suae noctem; Epi-
|
|
menes sive comitate regis, qua ipsum inter con-
|
|
iuratos exceperat, repente mutatus, sive quia
|
|
coeptis deos obstare credebat, fratri suo Eury-
|
5
|
locho, quem antea expertem esse consilii volu-
|
|
erat, quid pararetur, aperit.
|
|
Omnibus Philotae
|
21.1
|
supplicium in oculis erat. Itaque protinus inicit
|
|
fratri manum et in regiam pervenit excitatisque
|
|
custodibus corporis ad salutem regis pertinere,
|
|
quae adferret, adfirmat.
|
5
|
Et tempus, quo vene-
|
22.1
|
rant, et vultus haud sane securi animi index et
|
|
maestitia e duobus alterius Ptolomaeum ac
|
|
Leonnatum excubantes ad cubiculi limen exci-
|
|
taverunt. Itaque apertis foribus et lumine inlato
|
5
|
sopitum mero ac somno excitant regem. Ille
|
|
paulatim mente collecta, quid adferrent, inter-
|
|
rogat.
|
|
Nec cunctatus Eurylochus non ex toto
|
23.1
|
domum suam aversari deos dixit, quia frater
|
|
ipsius, quamquam impium facinus ausus foret,
|
|
tamen et paenitentiam eius ageret et per se
|
|
potissimum profiteretur indicium. In eam ipsam
|
5
|
noctem, quae decederet, insidias comparatas
|
|
fuisse; auctores scelesti consilii esse, quos mini-
|
|
me crederet rex.
|
|
Tum Epimenes cuncta ordine
|
24.1
|
consciorumque nomina exponit. Callisthenen
|
|
non ut participem facinoris nominatum esse
|
|
constabat, sed solitum puerorum sermonibus
|
|
vituperantium criminantiumque regem faciles
|
5
|
aures praebere.
|
|
Quidam adiciunt, cum Her-
|
25.1
|
molaus apud eum quoque verberatum se a rege
|
|
quereretur, dixisse Callisthenen meminisse de-
|
|
bere eos iam viros esse; idque ad consolandam
|
|
patientiam verberum an ad incitandum iuve-
|
5
|
num dolorem dictum esset, in ambiguo fuisse.
|
|
Rex animi corporisque sopore discusso, cum
|
26.1
|
tanti periculi, quo evaserat, imago oculis ober-
|
|
raret, Eurylochum L talentis et cuiusdam Tiri-
|
|
datis opulentis bonis protinus donat fratrem-
|
|
que, antequam pro salute eius precaretur, resti-
|
5
|
tuit.
|
|
Sceleris autem auctores, interque eos Cal-
|
27.1
|
listhenen, vinctos adservari iubet. Quibus in
|
|
regiam adductis toto die et nocte proxima mero
|
|
ac vigiliis gravis adquievit.
|
|
Postero autem fre-
|
28.1
|
quens consilium adhibuit, cui patres propinqui-
|
|
que eorum, de quibus agebatur, intererant, ne
|
|
de sua quidem salute securi: quippe Macedonum
|
|
more perire debebant omnium devotis capiti-
|
5
|
bus, qui sanguine contigissent reos.
|
|
Rex intro-
|
29.1
|
duci coniuratos praeter Callisthenen iussit, at-
|
|
que, quae agitaverant, sine cunctatione confessi
|
|
sunt.
|
|
Increpantibus deinde universis eos ipse
|
30.1
|
rex, quo suo merito tantum in semet cogitassent
|
|
facinus, interrogat.
|
|