Ceterum Babylone—inde enim dever- 10.6.1.1
tit oratio—corporis eius custodes in regiam
principes amicorum ducesque copiarum advo-
cavere. Secuta est militum turba cupientium
scire, in quem Alexandri fortuna esset transi- 5
tura.
Multi duces frequentia militum exclusi 2.1
regiam intrare non poterant, cum praeco excep-
tis, qui nominatim citarentur, adire prohiberet.
Sed precarium spernebatur imperium.
Ac pri- 3.1
mum eiulatus ingens ploratusque renovatus est,
deinde futuri expectatio inhibitis lacrimis si-
lentium fecit.
Tunc Perdicca regia sella in con- 4.1
spectum volgi data, in qua diadema vestisque
Alexandri cum armis erant, anulum sibi pridie
traditum a rege in eadem sede posuit. Quorum
aspectu rursus obortae omnibus lacrimae inte- 5
gravere luctum.
Et Perdicca "Ego quidem" 5.1
inquit "anulum, quo ille regni atque imperii
vires obsignare erat solitus, traditum ab ipso
mihi reddo vobis.
Ceterum quamquam nulla 6.1
clades huic, qua adfecti sumus, par ab iratis dis
excogitari potest, tamen magnitudinem rerum,
quas egit, intuentibus credere licet, tantum vi-
rum deos adcommodasse rebus humanis, qua- 5
rum sorte completa cito repeterent eum suae
stirpi.
Proinde quoniam nihil aliud ex eo su- 7.1
perest, quam quod semper ab immortalitate
seducitur, corpori nominique quam primum
iusta solvamus haud obliti, in qua urbe, inter
quos simus, quali praeside ac rege spoliati. 5
Tractandum est, commilitones, cogitandum- 8.1
que, ut victoriam partam inter hos, de quibus
parta est, obtinere possimus. Capite opus est:
hocine uno an <pluribus>, in vestra potestate est.
Illud scire debetis, militarem sine duce turbam 5
corpus esse sine spiritu.
Sextus mensis est, ex 9.1
quo Roxane praegnans est. Optamus, ut marem
enitatur, cuius regnum dis adprobantibus futu-
rum, quandoque adoleverit. Interim a <quot>
quibusque regi velitis, destinate." Haec Per- 5
dicca.
Tum Nearchus Alexandri modo san- 10.1
guinem ac stirpem regiae maiestati convenire
neminem ait posse mirari;
ceterum expectari 11.1
nondum ortum regem et, qui iam sit, praeteriri,
nec animis Macedonum convenire nec tempori
rerum. Esse e Barsine filium regis: huic diadema
dandum. 5
Nulli placebat oratio. Itaque suo 12.1
more hastis scuta quatientes obstrepere perse-
verabant, iamque prope ad seditionem perve-
nerant Nearcho pervicacius tuente sententiam.
Tum Ptolomaeus "Digna prorsus est subo- 13.1
les," inquit "quae Macedonum imperet genti,
Roxanes vel Barsines filius, cuius nomen quo-
que Europam dicere pigebit maiore ex parte
captivi! 5
Est, cur Persas vicerimus, ut stirpi 14.1
eorum serviamus, quod iusti illi reges Dareus
et Xerxes tot milium agminibus tantisque clas-
sibus nequiquam petiverunt!
Mea sententia 15.1
haec est, ut sede Alexandri in regia posita, qui
consiliis eius adhibebantur, coeant, quotiens in
commune consulto opus fuerit, eoque, quod
maior pars eorum decreverit, stetur; duces prae- 5
fectique copiarum his pareant."
Ptolomaeo 16.1
quidam, pauciores Perdiccae adsentiebantur.
Tum Aristonus orsus est dicere Alexandrum
consultum, cui relinqueret regnum, voluisse op-
timum deligi; iudicatum autem ab ipso opti- 5
mum Perdiccam, cui anulum tradidisset.
Ne- 17.1
que enim unum eum adsedisse morienti, sed cir-
cumferentem oculos ex turba amicorum dele-
gisse, cui traderet. Placere igitur summam im-
perii ad Perdiccam deferri. 5
Nec dubitavere, 18.1
quin vera censeret. Itaque universi procedere
in medium Perdiccam et regis anulum tollere
iubebant. Haerebat inter cupiditatem pudo-
remque et, quo modestius, quod expectabat, ad- 5
peteret, pervicacius oblaturos esse credebat.
Itaque cunctatus diuque, quid ageret, incertus 19.1
ad ultimum tamen recessit et post eos, qui sede-
rant proximi, constitit.
At Meleager, unus e 20.1
ducibus, confirmato animo, quem Perdiccae
cunctatio erexerat, "Nec di sierint," inquit
"ut Alexandri fortuna tantique regni fastigium
in istos humeros ruat: homines certe non ferent. 5
Nihil dico de nobilioribus quam hic est, sed de
viris tantum, quibus invitis nihil perpeti necesse
est.
Nec vero interest, Roxanes filium, quan- 21.1
doque genitus erit, an Perdiccan regem habea-
tis, cum iste sub tutelae specie regnum occupa-
turus sit. Itaque nemo ei rex placet, nisi qui
nondum natus est, et in tanta omnium festina- 5
tione non iusta modo sed etiam necessaria exac-
tos menses solus expectat et iam divinat marem
esse conceptum. Quem vos dubitetis paratum
esse vel subdere?
Si, mediusfidius, Alexander 22.1
hunc nobis regem pro se reliquisset, id solum ex
iis, quae imperasset, non faciendum esse cense-
rem.
Quin igitur ad diripiendos thesauros dis- 23.1
curritis? harum enim opum regiarum utique
populus est heres."
Haec elocutus per medios 24.1
armatos erupit, et, qui abeunti viam dederant,
ipsum ad pronuntiatam praedam sequebantur.