| XII | |
| Iam veris comites, quae mare temperant, | 4.12.1 |
| inpellunt animae lintea Thraciae, | |
| iam nec prata rigent nec fluvii strepunt | |
| hiberna nive turgidi. | |
| nidum ponit Ityn flebiliter gemens | 5 |
| infelix avis et Cecropiae domus | |
| aeternum opprobrium, quod male barbaras | |
| regum est ulta libidines. | |
| dicunt in tenero gramine pinguium | |
| custodes ovium carmina fistula | 10 |
| delectantque deum, cui pecus et nigri | |
| colles Arcadiae placent. | |
| adduxere sitim tempora, Vergili. | |
| sed pressum Calibus ducere Liberum | |
| si gestis, iuvenum nobilium cliens, | 15 |
| nardo vina merebere. | |
| nardi parvus onyx eliciet cadum, | |
| qui nunc Sulpiciis accubat horreis, | |
| spes donare novas largus amaraque | |
| curarum eluere efficax. | 20 |
| ad quae si properas gaudia, cum tua | |
| velox merce veni: non ego te meis | |
| inmunem meditor tinguere poculis, | |
| plena dives ut in domo. | |
| verum pone moras et studium lucri | 25 |
| nigrorumque memor, dum licet, ignium | |
| misce stultitiam consiliis brevem: | |
| dulce est desipere in loco. |