| IX | |
| Septimius, Claudi, nimirum intellegit unus, | 1.9.1 |
| quanti me facias; nam cum rogat et prece cogit, | |
| scilicet ut tibi se laudare et tradere coner, | |
| dignum mente domoque legentis honesta Neronis, | |
| munere cum fungi propioris censet amici: | 5 |
| quid possim videt ac novit me valdius ipso. | |
| multa quidem dixi, cur excusatus abirem, | |
| sed timui, mea ne finxisse minora putarer, | |
| dissimulator opis propriae, mihi commodus uni. | |
| sic ego maioris fugiens opprobria culpae | 10 |
| frontis ad urbanae descendi praemia. quodsi | |
| depositum laudas ob amici iussa pudorem, | |
| scribe tui gregis hunc et fortem crede bonumque. |