| emotis deinde curia legatis sententiae interrogari coeptae. | 30.23.1.1 |
| M. Liuius C. Seruilium consulem qui propior esset arcessen- | |
| dum ut coram eo de pace ageretur censebat; cum de re | 2.1 |
| maiore quam quanta ea esset consultatio incidere non posset, | |
| non uideri sibi absente consulum altero ambobusue eam rem | |
| agi satis ex dignitate populi Romani esse. Q. Metellus, qui | 3.1 |
| triennio ante consul dictatorque fuerat: cum P. Scipio cae- | |
| dendo exercitus agros populando in eam necessitatem hostes | |
| compulisset ut supplices pacem peterent, et nemo omnium | 4.1 |
| uerius existimare posset qua mente ea pax peteretur quam | |
| qui ante portas Carthaginis bellum gereret, nullius alterius | |
| consilio quam Scipionis accipiendam abnuendamue pacem | |
| esse. M. Ualerius Laeuinus, qui bis consul fuerat, specu- | 5.1 |
| latores non legatos uenisse arguebat, iubendosque Italia | |
| excedere et custodes cum iis usque ad naues mittendos, | |
| Scipionique scribendum ne bellum remitteret. Laelius | 6.1 |
| Fuluiusque adiecerunt et Scipionem in eo positam habuisse | |
| spem pacis si Hannibal et Mago ex Italia non reuocarentur; | |
| ceterum omnia simulaturos Carthaginienses, duces eos | 7.1 |
| exercitusque exspectantes; deinde quamuis recentium foe- | |
| derum et deorum omnium oblitos bellum gesturos. eo | |
| magis in Laeuini sententiam discessum. legati pace infecta | 8.1 |
| ac prope sine responso dimissi. |