| his litteris recitatis decreuerunt ut C. Aurelius consul | 31.11.1.1 |
| exercitum, cui in Etruriam ad conueniendum diem edixerat, | |
| Arimini eadem die adesse iuberet et aut ipse, si per com- | 2.1 |
| modum rei publicae posset, ad opprimendum Gallicum | |
| tumultum proficisceretur aut Q. Minucio praetori scriberet | 3.1 |
| ut, cum ad eum legiones ex Etruria uenissent, missis in uicem | |
| earum quinque milibus sociorum quae interim Etruriae | |
| praesidio essent, proficisceretur ipse ad coloniam liberandam | |
| obsidione. | 5 |
| legatos item mittendos in Africam censuerunt, eosdem | 4.1 |
| Carthaginem, eosdem in Numidiam ad Masinissam: Car- | |
| thaginem ut nuntiarent ciuem eorum Hamilcarem relictum | 5.1 |
| in Gallia—haud satis scire ex Hasdrubalis prius an ex Magonis | |
| postea exercitu—bellum contra foedus facere, exercitus Gal- | 6.1 |
| lorum Ligurumque exciuisse ad arma contra populum Ro- | |
| manum; eum, si pax placeret, reuocandum illis et dedendum | |
| populo Romano esse. simul nuntiare iussi perfugas sibi non | 7.1 |
| omnes redditos esse ac magnam partem eorum palam Car- | |
| thagini obuersari dici; quos comprehendi conquirique debere | |
| ut sibi ex foedere restituantur. haec ad Carthaginienses | 8.1 |
| mandata. Masinissae gratulari iussi quod non patrium modo | |
| reciperasset regnum sed parte florentissima Syphacis finium | |
| adiecta etiam auxisset. nuntiare praeterea iussi bellum cum | 9.1 |
| rege Philippo susceptum, quod Carthaginienses auxiliis | |
| iuuisset iniuriasque inferendo sociis populi Romani flagrante | 10.1 |
| bello Italia coegisset classes exercitusque in Graeciam mitti et | |
| distinendo copias causa in primis fuisset serius in Africam tra- | |
| iciendi; peterentque ut ad id bellum mitteret auxilia Numi- | |
| darum equitum. dona ampla data quae ferrent regi, uasa | 11.1 |
| aurea argenteaque, toga purpurea et palmata tunica cum | |
| eburneo scipione et toga praetexta cum curuli sella; iussique | 12.1 |
| polliceri, si quid ei<s> ad firmandum augendumque regnum | |
| opus esse indicasset, enixe id populum Romanum merito eius | |
| praestaturum. | |
| Uerminae quoque Syphacis filii legati per eos dies senatum | 13.1 |
| adierunt excusantes errorem adulescentiamque et culpam | |
| omnem in fraudem Carthaginiensium auertentes: et Masinis- | 14.1 |
| sam Romanis ex hoste amicum factum, Uerminam quoque | |
| adnisurum ne officiis in populum Romanum aut a Masinissa | |
| aut ab ullo alio uincatur; petere ut rex sociusque et amicus | |
| ab senatu appellaretur. responsum legatis est et patrem eius | 15.1 |
| Syphacem sine causa ex socio et amico hostem repente populi | |
| Romani factum et eum ipsum rudimentum adulescentiae | |
| bello lacessentem Romanos posuisse; itaque pacem illi prius | 16.1 |
| petendam ab populo Romano esse quam ut rex sociusque et | |
| amicus appelletur: nominis eius honorem pro magnis erga se | |
| regum meritis dare populum Romanum consuesse. legatos | 17.1 |
| Romanos in Africa fore, quibus mandaturum senatum ut | |
| Uerminae pacis dent leges, liberum arbitrium eius populo | |
| Romano permittendi: si quid ad eas addi, demi mutariue | |
| uellet, rursus ab senatu ei postulandum fore. legati cum iis | 18.1 |
| mandatis in Africam missi C. Terentius Uarro Sp. Lucretius | |
| Cn. Octauius, quinqueremes singulis datae. |