tum Romanus legatus: 'totam orationis meae formam
|
31.31.1.1
|
Macedones primum, deinde Athenienses mutarunt. nam et
|
2.1
|
Macedones, cum ad conquerendas Philippi iniurias in tot
|
|
socias nobis urbes uenissem, ultro accusando Romanos, de-
|
|
fensionem ut accusatione potiorem haberem effecerunt, et
|
3.1
|
Athenienses in deos inferos superosque nefanda atque in-
|
|
humana scelera eius referendo quid mihi aut cuiquam re-
|
|
liquerunt quod obicere ultra possim? eadem haec Cianos
|
4.1
|
Abydenos Aenios Maronitas Thasios Parios Samios Larisenses
|
|
Messenios hinc ex Achaia existimate queri, grauiora etiam
|
|
acerbioraque eos quibus nocendi maiorem facultatem habuit.
|
|
nam quod ad ea attinet quae nobis obiecit, nisi gloria digna
|
5.1
|
sunt, fateor ea defendi non posse. Regium et Capuam et
|
6.1
|
Syracusas nobis obiecit. Regium Pyrrhi bello legio a nobis
|
|
Reginis ipsis ut mitteremus orantibus in praesidium missa
|
|
urbem ad quam defendendam missa erat per scelus possedit.
|
|
comprobauimus ergo id facinus? an bello persecuti scelera-
|
7.1
|
tam legionem, in potestatem nostram redactam, tergo et
|
|
ceruicibus poenas sociis pendere cum coegissemus, urbem
|
|
agros suaque omnia cum libertate legibusque Reginis red-
|
|
didimus? Syracusanis oppressis ab externis tyrannis, quo
|
8.1
|
indignius esset, cum tulissemus opem et fatigati prope per
|
|
triennium terra marique urbe munitissima oppugnanda
|
|
essemus, cum iam ipsi Syracusani seruire tyrannis quam capi
|
|
a nobis mallent, captam iisdem armis et liberatam urbem
|
5
|
reddidimus. neque infitias imus Siciliam prouinciam nostram
|
9.1
|
esse et ciuitates quae in parte Carthaginiensium fuerunt et
|
|
uno animo cum illis aduersus nos bellum gesserunt, stipen-
|
|
diarias nobis ac uectigales esse: quin contra hoc et uos et
|
|
omnes gentes scire uolumus pro merito cuique erga nos
|
5
|
fortunam esse. an Campanorum poenae, de qua ne ipsi
|
10.1
|
quidem queri possunt, nos paeniteat? hi homines, cum pro
|
|
iis bellum aduersus Samnites per annos prope septuaginta
|
|
cum magnis nostris cladibus gessissemus, ipsos foedere pri-
|
11.1
|
mum, deinde conubio atque inde cognationibus, postremo
|
|
ciuitate nobis coniunxissemus, tempore nostro aduerso primi
|
12.1
|
omnium Italiae populorum, praesidio nostro foede interfecto,
|
|
ad Hannibalem defecerunt, deinde indignati se obsideri a
|
|
nobis Hannibalem ad oppugnandam Romam miserunt.
|
|
horum si neque urbs ipsa neque homo quisquam superesset,
|
13.1
|
quis id durius quam pro merito ipsorum statutum indignari
|
|
posset? plures sibimet ipsi conscientia scelerum mortem
|
14.1
|
consciuerunt quam ab nobis supplicio adfecti sunt. ceteris
|
|
ita oppidum, ita agros ademimus ut agrum locumque ad
|
|
habitandum daremus, urbem innoxiam stare incolumem
|
15.1
|
pateremur, ut qui hodie uideat eam nullum oppugnatae
|
|
captaeue ibi uestigium inueniat. sed quid ego Capuam dico,
|
|
cum Carthagini uictae pacem ac libertatem dederimus?
|
|
magis illud est periculum ne nimis facile uictis ignoscendo
|
16.1
|
plures ob id ipsum ad experiundam aduersus nos fortunam
|
|
belli incitemus. haec pro nobis dicta sint, haec aduersus
|
17.1
|
Philippum, cuius domestica parricidia et cognatorum ami-
|
|
corumque caedes et libidinem inhumaniorem prope quam
|
|
crudelitatem uos, quo propiores Macedoniae estis, melius
|
|
nostis. quod ad uos attinet, Aetoli, nos pro uobis bellum
|
18.1
|
suscepimus aduersus Philippum, uos sine nobis cum eo pacem
|
|
fecistis. et forsitan dicatis bello Punico occupatis nobis
|
19.1
|
coactos metu uos leges pacis ab eo qui tum plus poterat
|
|
accepisse; et nos, cum alia maiora urgerent, depositum a
|
|
uobis bellum et ipsi omisimus. nunc et nos deum benignitate
|
20.1
|
Punico perfecto bello totis uiribus nostris in Macedoniam
|
|
incubuimus, et uobis restituendi uos in amicitiam societatem-
|
|
que nostram fortuna oblata est, nisi perire cum Philippo quam
|
|
uincere cum Romanis mauultis.'
|
5
|