| cum in hoc statu res esset, pastor quidam a Charopo | 32.11.1.1 |
| principe Epirotarum missus deducitur ad consulem. is se in | 2.1 |
| eo saltu qui regiis tum teneretur castris armentum pascere | |
| solitum ait omnes montium eorum anfractus callesque nosse: | |
| si secum aliquos consul mittere uelit, se non iniquo nec per- | 3.1 |
| difficili aditu super caput hostium eos educturum. haec ubi | 4.1 |
| consul audiuit, percunctatum ad Charopum mittit satisne | |
| credendum super tanta re agresti censeret: Charopus renun- | |
| tiari iubet, ita crederet ut suae potius omnia quam illius | |
| potestatis essent. cum magis uellet credere quam auderet | 5.1 |
| mixtumque gaudio et metu animum gereret, auctoritate | |
| motus Charopi experiri spem oblatam statuit et, ut auerteret | 6.1 |
| re<ge>m ab suspicione, biduo insequenti lacessere hostem dis- | |
| positis ab omni parte copiis succedentibusque integris in | |
| locum defessorum non destitit. quattuor milia inde lecta | 7.1 |
| peditum et trecentos equites tribuno militum tradit. equites | |
| quoad loca patiantur ducere iubet: ubi ad inuia equiti uentum | |
| sit, in planitie aliqua locari equitatum, pedites qua dux mon- | |
| straret uiam ire; ubi, ut polliceatur, super caput hostium | 8.1 |
| peruentum sit, fumo dare signum nec antea clamorem tollere | |
| quam ab se signo recepto pugnam coeptam arbitrari posset. | |
| nocte itinera fieri iubet—et pernox forte luna erat—: inter- | 9.1 |
| diu cibi quietisque sumeret tempus. ducem promissis in | |
| gentibus oneratum, si fides exstet, uinctum tamen tribuno | |
| tradit. his copiis ita dimissis eo intentius Romanus undique | 10.1 |
| instat circa stationes. |