| Hannibal postquam uectigalia quanta terrestria mariti- | 33.47.1.1 |
| maque essent et in quas res erogarentur animaduertit et quid | |
| eorum ordinarii rei publicae usus consumerent, quantum | |
| peculatus auerteret, omnibus residuis pecuniis exactis, tributo | 2.1 |
| priuatis remisso satis locupletem rem publicam fore ad | |
| uectigal praestandum Romanis pronuntiauit in contione et | |
| praestitit promissum. | |
| tum uero ii quos pauerat per aliquot annos publicus pe- | 3.1 |
| culatus, uelut bonis ereptis, non furtorum manubiis extortis | |
| infensi et irati Romanos in Hannibalem et ipsos causam odii | |
| quaerentes instigabant. ita diu repugnante P. Scipione | 4.1 |
| Africano, qui parum ex dignitate populi Romani esse ducebat | |
| subscribere odiis accusatorum Hannibalis et factionibus Car- | |
| thaginiensium inserere publicam auctoritatem nec satis | 5.1 |
| habere bello uicisse Hannibalem nisi uelut accusatores calu- | |
| mniam in eum iurarent ac nomen deferrent, tandem per- | 6.1 |
| uicerunt ut legati Carthaginem mitterentur qui ad senatum | |
| eorum arguerent Hannibalem cum Antiocho rege consilia belli | |
| faciendi inire. legati tres missi, Cn. Seruilius M. Claudius | 7.1 |
| Marcellus Q. Terentius Culleo. qui cum Carthaginem | |
| uenissent, ex consilio inimicorum Hannibalis quaerentibus | |
| causam aduentus dici iusserunt uenisse se ad controuersias | 8.1 |
| quae cum Masinissa rege Numidarum Carthaginiensibus | |
| essent dirimendas. id creditum uolgo: unum Hannibalem | 9.1 |
| se peti ab Romanis non fallebat et ita pacem Carthaginien- | |
| sibus datam esse ut inexpiabile bellum aduersus se unum | |
| maneret. itaque cedere tempori et fortunae statuit; et | 10.1 |
| praeparatis iam ante omnibus ad fugam, obuersatus eo die in | |
| foro auertendae suspicionis causa, primis tenebris uestitu | |
| forensi ad portam cum duobus comitibus ignaris consilii est | |
| egressus. | 5 |