Hannibal postquam uectigalia quanta terrestria mariti- 33.47.1.1
maque essent et in quas res erogarentur animaduertit et quid
eorum ordinarii rei publicae usus consumerent, quantum
peculatus auerteret, omnibus residuis pecuniis exactis, tributo 2.1
priuatis remisso satis locupletem rem publicam fore ad
uectigal praestandum Romanis pronuntiauit in contione et
praestitit promissum.
tum uero ii quos pauerat per aliquot annos publicus pe- 3.1
culatus, uelut bonis ereptis, non furtorum manubiis extortis
infensi et irati Romanos in Hannibalem et ipsos causam odii
quaerentes instigabant. ita diu repugnante P. Scipione 4.1
Africano, qui parum ex dignitate populi Romani esse ducebat
subscribere odiis accusatorum Hannibalis et factionibus Car-
thaginiensium inserere publicam auctoritatem nec satis 5.1
habere bello uicisse Hannibalem nisi uelut accusatores calu-
mniam in eum iurarent ac nomen deferrent, tandem per- 6.1
uicerunt ut legati Carthaginem mitterentur qui ad senatum
eorum arguerent Hannibalem cum Antiocho rege consilia belli
faciendi inire. legati tres missi, Cn. Seruilius M. Claudius 7.1
Marcellus Q. Terentius Culleo. qui cum Carthaginem
uenissent, ex consilio inimicorum Hannibalis quaerentibus
causam aduentus dici iusserunt uenisse se ad controuersias 8.1
quae cum Masinissa rege Numidarum Carthaginiensibus
essent dirimendas. id creditum uolgo: unum Hannibalem 9.1
se peti ab Romanis non fallebat et ita pacem Carthaginien-
sibus datam esse ut inexpiabile bellum aduersus se unum
maneret. itaque cedere tempori et fortunae statuit; et 10.1
praeparatis iam ante omnibus ad fugam, obuersatus eo die in
foro auertendae suspicionis causa, primis tenebris uestitu
forensi ad portam cum duobus comitibus ignaris consilii est
egressus. 5