postquam consules dilectu habito profecti in prouincias 34.57.1.1
sunt, tum T. Quinctius postulauit ut de iis quae cum decem
legatis ipse statuisset senatus audiret eaque, si uideretur,
auctoritate sua confirmaret: id eos facilius facturos si lega- 2.1
torum uerba qui ex uniuersa Graecia et magna parte Asiae
quique ab regibus uenissent audissent. eae legationes a C. 3.1
Scribonio praetore urbano in senatum introductae sunt be-
nigneque omnibus responsum.
cum Antiocho quia longior disceptatio erat, decem legatis, 4.1
quorum pars aut in Asia aut Lysimachiae apud regem fuerant,
delegata est. T. Quinctio mandatum ut adhibitis iis lega- 5.1
torum regis uerba audiret responderetque iis quae ex digni-
tate atque utilitate populi Romani responderi possent.
Menippus et Hegesianax principes regiae legationis erant. ex 6.1
iis Menippus ignorare se dixit quidnam perplexi sua legatio
haberet, cum simpliciter ad amicitiam petendam iungendam-
que societatem uenissent. esse autem tria genera foederum 7.1
quibus inter se paciscerentur amicitias ciuitates regesque:
unum, cum bello uictis dicerentur leges; ubi enim omnia ei
qui armis plus posset dedita essent, quae ex iis habere uictos,
quibus multari eos uelit, ipsius ius atque arbitrium esse; 5
alterum, cum pares bello aequo foedere in pacem atque 8.1
amicitiam uenirent; tunc enim repeti reddique per conuen-
tionem res et, si quarum turbata bello possessio sit, eas aut
ex formula iuris antiqui aut ex partis utriusque commodo
componi; tertium esse genus cum qui nunquam hostes 9.1
fuerint ad amicitiam sociali foedere inter se iungendam
coeant: eos neque dicere nec accipere leges; id enim uictoris
et uicti esse. ex eo genere cum Antiochus esset, mirari se 10.1
quod Romani aequum censeant leges ei dicere quas Asiae
urbium liberas et immunes, quas stipendiarias esse uelint,
quas intrare praesidia regia regemque uetent; cum Philippo 11.1
enim hoste pacem, non cum Antiocho amico societatis foedus
ita sanciendum esse.