postquam ad consulem uentum 36.28.1.1
est, Phaeneas legationis princeps longam orationem
et uarie ad mitigandam iram uictoris compositam ita
ad extremum finiuit, ut diceret Aetolos se suaque
omnia fidei populi Romani permittere. id consul ubi 2.1
audiuit, 'etiam atque etiam uidete' inquit, 'Aetoli, ut
ita permittatis.' tum decretum Phaeneas, in quo id
diserte scriptum erat, ostendit. 'quando ergo' inquit 3.1
'ita permittitis, postulo, ut mihi Dicaearchum ciuem
uestrum et Menestam Epirotam'—Naupactum is
cum praesidio ingressus ad defectionem compulerat—
'et Amynandrum cum principibus Athamanum, quo- 5
rum consilio ab nobis defecistis, sine mora dedatis.'
prope dicentem interfatus Romanum 'non in serui- 4.1
tutem' inquit, 'sed in fidem tuam nos tradidimus, et
certum habeo te imprudentia labi, qui nobis imperes,
quae moris Graecorum non sint.' ad ea consul 'nec 5.1
hercule' inquit 'magnopere nunc curo, quid Aetoli satis
ex more Graecorum factum esse censeant, dum ego
more Romano imperium inhibeam in deditos modo
decreto suo, ante armis uictos; itaque, ni propere fit, 6.1
quod impero, uinciri uos iam iubebo.' adferri catenas
et circumsistere lictores iussit. tum fracta Phaeneae
ferocia Aetolisque aliis est, et tandem cuius condi-
cionis essent senserunt, et Phaeneas se quidem et qui 7.1
adsint Aetolorum scire facienda esse, quae imperentur,
dixit, sed ad decernenda ea concilio Aetolorum opus
esse; ad id petere ut decem dierum indutias daret.
petente Flacco pro Aetolis indutiae datae, et Hypatam 8.1
reditum est. ubi cum in consilio delectorum, quos
apocletos uocant, Phaeneas, et quae imperarentur et
quae ipsis prope accidissent, exposuisset, ingemuerunt 9.1
quidem principes condicioni suae, parendum tamen
uictori censebant et ex omnibus oppidis conuocandos
Aetolos ad concilium.