| dum de iis rebus <in> senatu agitur, Cn. Cornelius | 41.15.1.1 |
| euocatus a uiatore, cum templo egressus esset, paulo | |
| post redit confuso uultu et exposuit patribus conscriptis | |
| bouis sescenaris, quem immolauisset, iocur diffluxisse. | |
| id se uictimario nuntianti parum credentem ipsum | 2.1 |
| aquam effundi ex olla, ubi exta coquerentur, iussisse | |
| et uidisse ceteram integram partem extorum, iecur omne | |
| inenarrabili tabe absumptum. territis eo prodigio patri- | 3.1 |
| bus et alter consul curam adiecit, qui se, quod caput | |
| iocineri defuisset, tribus bubus perlitasse negauit. se- | 4.1 |
| natus maioribus hostiis usque ad litationem sacrificari | |
| iussit. ceteris diis perlitatum ferunt; Saluti Petilium | |
| perlitasse negant. inde consules praetoresque prouincias | |
| sortiti. Pisae Cn. Cornelio, Ligures <Q.> Petilio obuene- | 5.1 |
| runt. praetores L. Papirius Maso urbanam, M. Aburius | |
| inter peregrinos sortiti sunt. M. Cornelius Scipio Malu- | |
| ginensis Hispaniam ulteriorem, L. Aquilius Gallus Si- | |
| ciliam habuit. duo deprecati sunt, ne in prouincias | 6.1 |
| irent, M. Popilius in Sardiniam: Gracchum eam pro- | |
| uinciam pacare; ei T. Aebutium praetorem adiutorem | |
| ab senatu datum esse. interrumpi tenorem rerum, in | 7.1 |
| quibus peragendis continuatio ipsa efficacissima esset, | |
| minime conuenire; inter traditionem imperii nouita- | 8.1 |
| temque successoris, quae noscendis prius quam agendis | |
| rebus inbuenda sit, saepe bene gerendae rei occasiones | |
| intercidere. probata Popilii excusatio est. P. Licinius | 9.1 |
| Crassus sacrificiis se impediri sollemnibus excusabat, ne | |
| in prouinciam iret; <ei> citerior Hispania obuenerat. cete- | 10.1 |
| rum aut ire iussus aut iurare pro contione sollemni | |
| sacrificio se prohiberi. id ubi in P. Licinio ita statutum | |
| est, et ab se uti iusiurandum acciperent M. Cornelius | |
| postulauit, ne in Hispaniam ulteriorem iret. praetores | 5 |
| ambo in eadem uerba iurarunt. M. Titinius et <T.> Fon- | 11.1 |
| teius proconsules manere cum eodem imperii iure in | |
| Hispania iussi; et ut in supplementum his tria milia | |
| ciuium Romanorum cum equitibus ducentis, quinque | |
| milia socium Latini nominis et trecenti equites mitterentur. | 5 |