haec una ex omni Graecia gens et Athenien-
|
41.23.1.1
|
sium ciuitas eo processerat irarum, ut finibus inter-
|
|
diceret Macedonibus. itaque seruitiis ex Achaia fu-
|
2.1
|
gientibus receptaculum Macedonia erat, quia, cum
|
|
finibus suis <iis> interdixissent, intrare regni terminos
|
|
ipsi non audebant. id cum Perseus animaduertisset,
|
3.1
|
conprensis omnibus litterae * * . ceterum ne similis fuga
|
|
seruorum postea fieret, cogitandum et illis esse. recitatis
|
4.1
|
his litteris per Xenarchum praetorem, qui priuatae
|
|
gratiae aditum apud regem quaerebat, et plerisque mo-
|
|
derate et benigne scriptas esse censentibus litteras, at-
|
|
que iis maxume, qui praeter spem recepturi essent
|
5
|
amissa mancipia, Callicrates ex iis, qui in eo uerti
|
5.1
|
salutem gentis crederent, si cum Romanis inuiolatum
|
|
foedus seruaretur, 'parua' inquit 'aut mediocris res,
|
|
Achaei, quibusdam uidetur agi: ego maxumam gra-
|
6.1
|
uissimamque omnium non agi tantum arbitror, sed quo-
|
|
dam modo actam esse. nam qui regibus Macedonum
|
|
Macedonibusque ipsis finibus interdixissemus manere-
|
|
que id decretum <sciremus, quo caueramus>, scilicet ne le-
|
7.1
|
gatos, ne nuntios admitteremus regum, per quos ali-
|
|
quorum ex nobis animi sollicitarentur, ii contionantem
|
|
quodam modo absentem audimus regem, et, si dis pla-
|
|
cet, orationem eius probamus. et cum ferae bestiae
|
8.1
|
cibum ad fraudem suam positum plerumque aspernentur
|
|
et refugiant, nos caeci specie parui beneficii inescamur
|
|
et seruulorum minimi pretii recipiendorum spe nostram
|
|
ipsorum libertatem subrui et temptari patimur. quis
|
9.1
|
enim non uidet uiam regiae societatis quaeri, qua Ro-
|
|
manum foedus, quo nostra omnia continentur, uioletur?
|
|
nisi hoc dubium alicui est, bellandum Romanis cum
|
|
Perseo esse et, quod uiuo Philippo expectatum, morte
|
5
|
eius interpellatum est, id post mortem Philippi futu-
|
|
rum. duos, ut scitis, habuit filios Philippus, Deme-
|
10.1
|
trium et Persea. genere materno, uirtute, ingenio, fa-
|
|
uore Macedonum longe praestitit Demetrius. sed quia
|
11.1
|
in Romanos odii regnum posuerat praemium, Deme-
|
|
trium nullo alio crimine quam Romanae amicitiae initae
|
|
occidit; Persea, quem <belli cum> populo Romano prius
|
|
paene quam regni heredem futurum sciebat, regem fecit.
|
5
|
itaque quid hic post mortem patris egit aliud quam
|
12.1
|
bellum parauit? Bastarnas primum ad terrorem omnium
|
|
<in> Dardaniam inmisit; qui si sedem eam tenuissent,
|
|
grauiores eos accolas Graecia habuisset, quam Asia Gal-
|
|
los habebat. ea spe depulsus non tamen belli consilia
|
13.1
|
omisit; immo, si uere uolumus dicere, iam incohauit bel-
|
|
lum. Dolopiam armis subegit nec prouocantis de contro-
|
|
uersiis ad disceptationem populi Romani audiuit. inde
|
|
transgressus Oetam, ut repente in medio umbilico Grae-
|
5
|
ciae conspiceretur, Delphos escendit. haec usurpatio
|
14.1
|
itineris insoliti quo uobis spectare uidetur? Thessaliam
|
|
deinde peragrauit; quod sine ullius eorum, quos oderat,
|
|
noxa, hoc magis temptationem metuo. inde litteras ad nos
|
15.1
|
cum muneris specie misit et cogitare iubet, quo modo in
|
|
reliquum hoc munere non egeamus, hoc est, ut decretum,
|
|
quo arcentur Peloponneso Macedones, tollamus, rursus
|
16.1
|
legatos regios et hospitia cum principibus et mox Mace-
|
|
donum exercitus, ipsum quoque a Delphis—quantum
|
|
enim interfluit fretum?—traicientem in Pelopon-
|
|
nesum uideamus, inmisceamur Macedonibus armanti-
|
5
|
bus se aduersus Romanos. ego nihil noui censeo de-
|
17.1
|
cernendum seruandaque omnia integra, donec ad certum
|
|
redigatur, uanusne hic timor noster an uerus fuerit. si
|
18.1
|
pax inuiolata inter Macedonas Romanosque manebit,
|
|
nobis quoque amicitia et commercium sit; nunc de eo
|
|
<cogitare> periculosum et inmaturum uidetur'.
|
|