tum demum consules in prouinciam profecti
|
42.22.1.1
|
sunt exercitumque a M. Popilio acceperunt. neque ta-
|
2.1
|
men M. Popilius reuerti Romam audebat, ne causam
|
|
diceret aduerso senatu, infestiore populo, apud praeto-
|
|
rem, qui de quaestione in se <pro>posita senatum consu-
|
|
luisset. huic detractationi eius tribuni plebis alterius
|
3.1
|
rogationis denuntiatione occurrerunt, ut, si non ante
|
|
idus Nouembres in urbem Romam introisset, de absente
|
|
eo C. Licinius statueret ac iudicaret. hoc tractus uinculo
|
4.1
|
cum redisset, ingenti cum inuidia in senatum uenit.
|
|
ibi cum laceratus iurgiis multorum esset, senatus con-
|
5.1
|
sultum factum est, ut, qui Ligurum post Q. Fuluium
|
|
L. Manlium consules hostes non fuissent, ut eos C.
|
|
Licinius Cn. Sicinius praetores in libertatem restituen-
|
|
dos curarent, agrumque iis trans Padum consul C. Po-
|
5
|
pilius daret. multa milia hominum hoc senatus consulto
|
6.1
|
restituta in libertatem, transductisque Padum ager est
|
|
adsignatus. M. Popilius rogatione Marcia bis apud
|
7.1
|
C. Licinium causam dixit; tertio praetor, gratia con-
|
|
sulis absentis et Popiliae familiae precibus uictus, idi-
|
|
bus Martiis adesse reum iussit, quo die noui magistra-
|
|
tus inituri erant honorem, ne diceret ius, qui priuatus
|
5
|
futurus esset. ita rogatio de Liguribus arte fallaci
|
8.1
|
elusa est.
|
|